GIJS kampioen, één van de mooiste sportmomenten
In de jaren tachtig speelde ik in de stad bij voetbalvereniging Astrea in de wijk Selwerd. We hadden destijds een schitterend jeugdteam. Vanaf het moment dat we in de B-junioren zaten, gingen we met een groot deel van de selectie vaak naar de wedstrijden van de Groninger topsportclubs. De basketballers van Nationale Nederlanden Donar, de voetballers van FC Groningen en de ijshockeyers van GIJS. De mooiste weekenden waren die waarbij alle drie de teams thuis speelden. We vlogen van hot naar her en genoten van de wedstrijden.
Foto: (c) 40 jaar ijshockey in Groningen
Een thuiswedstrijd van GIJS was altijd een feestje. Snel spel, drie perioden van 20 minuten, zuivere speeltijd en op z’n tijd een behoorlijke knokpartij op het ijs. Maar het ging niet alleen om de sport maar ook om de zaken er omheen. De prachtige kantine, de geweldige hal met tribunes aan beide zijden en vooraf het lekkere bakje snert dat je kocht en mee de trap op nam richting de tribune. Het was echt een avondje uit en de Groninger fans wisten het ijsstadion aan de Concourslaan in het Stadspark goed te vinden. Doodzonde dat deze hal er niet meer is. Kardinge mag dan bij velen geliefd zijn als sportlocatie, aan de sfeer en gezelligheid van ijsstadion Stadspark kan het nooit tippen.
In 1984 kocht ik mijn eerste seizoenkaart van GIJS. Een mooie blauwe kaart van dik papier. Pasjes bestonden in die tijd nog niet. Ook het seizoen 1985/1986 had ik een seizoenkaart. En daar was ik achteraf heel gelukkig mee! Het werd een legendarisch seizoen met een prachtig team. Naast bekende namen als Johan Toren, Joep Franke, Martin Kiel, Rick Vangog, Hans Coffeng,
Henk ‘Beertje’ Keijzer, de gebroeders Carras en Erik Noorman, had GIJS publiekslieveling Wayne van Dorp weten te behouden. Topscorer Tim Cranston was weg maar voor hem in de plaats kwam Bob Ginnetti. Tevens kwam Bob Bergloff de verdediging versterken. Hij was één van mijn favoriete spelers. Hij leek altijd rustig en verloor zelden de puck. De ervaren Leo Koopmans was nog steeds speler-trainer.
Wayne van Dorp was een sensatie. Het was elke week genieten. Tegenstanders vlogen over de boarding door zijn bodychecks. Het was altijd lachen als je dan het hoofd van de tegenstander aan de andere kant van de boarding weer tevoorschijn zag komen en de speler het ijs opklom. En dat gebeurde bijna wekelijks. Oranje pionnen vlogen door hem op het ijs en hij werd door Andringa van Heerenveen met een schaats in het gezicht geschopt. Maar Van Dorp was ook een goede ijshockeyer. En dat bewees hij vooral in de play-offs, waar hij uiteindelijk topscorer zou worden. Na dit seizoen vertrok Van Dorp na de NHL in Amerika en speelde onder andere bij meervoudig Stanley Cup winnaar Edmonton Oilers. Op YouTube zijn nog diverse filmpjes van zijn tijd in de NHL te vinden. Het was schitterend dat een speler als van Dorp twee seizoenen te bewonderen was in Groningen.
GIJS speelde play-offs met aartsvijand BP Flyers Heerenveen, Kamphanen Eindhoven, Hebro Trappers Tilburg en Smoke Eaters Geleen. De Groningers startten met twee zeges tegens Eindhoven en Tilburg. Daarna volgde de uitwedstrijd bij Geleen. Ik kan het me nog goed herinneren. Het was op een zaterdagavond. Voordat ik op stap ging, kon ik de 0-3 voorsprong thuis nog meepakken, maar daarna moest ik de deur uit. Ik heb toen een uur later vanuit een telefooncel in de Poelestraat naar huis gebeld voor de uitslag. Gelukkig had GIJS met 2-3 gewonnen. Een hele belangrijke zege. De wedstrijd werd in samenvatting nog uitgezonden bij Studio Sport. Een dag later was het feest in het Stadspark. Rivaal Heerenveen werd met maar liefst 5-1 aan de kant gezet en de titel leek mogelijk. Nadat in wedstrijd vijf Eindhoven en in wedstrijd zes Tilburg wederom werden verslagen, stond GIJS ongeslagen bovenaan met 12 uit 6 en kon men kampioen worden door de volgende wedstrijd te winnen, die werd gespeeld in en tegen ………… Heerenveen. Dat was een wens van veel Groningers: kampioen worden bij de meervoudig kampioen en rivaal uit Friesland.
Toen ik aankwam in Thialf in Heerenveen, wist ik niet wat ik zag: honderden GIJS-supporters hadden de tribunes in beslag genomen en de LADA-vlaggen wapperden ruim voor de wedstrijd in de Groninger vakken. Vooral achter één van de doelen was de tribune volledig gevuld met GIJS-aanhangers. Je kreeg er gewoon kippenvel van. Er waren bijna 1.500 Groningers in Heerenveen aanwezig. Ongekend. Dit mocht en zou niet meer mis gaan.
Zoals wel vaker, had ik ontzettend veel moeite om met de spanning om te gaan bij deze wedstrijd. Bij de stand 2-2 hield ik het niet meer en ben een tijdlang de kantine ingegaan. Aan een tafeltje zittend keek ik door het raam naar buiten naar de buitenbaan, die destijds nog onoverdekt was. Gelukkig was ik op tijd terug om GIJS op een 2-5 voorsprong te zien komen. Toen Van Dorp uiteindelijk 3-6 maakte, ontplofte de tribune met Groningers achter het doel waar de treffer werd gemaakt. De titel was een feit en het ijs werd bestormd door de GIJS-supporters. Het was een ongekende ervaring en voor mij één van de allermooiste sportmomenten die ik ooit live heb mogen meemaken. Helaas is er geen samenvatting van deze wedstrijd uitgezonden, wel een reportage rondom coach Koopmans.
De titel werd uitbundig gevierd. Eerst in Heerenveen, daarna in de kantine in Groningen en de laatste thuiswedstrijd van GIJS tegen Geleen stond ook in het teken van de kampioenen. Helaas is het bij deze ene titel gebleven. Maar daardoor blijft de herinnering des te mooier.
Groningen was destijds een ijshockeystad en is het tot op de dag van vandaag nog steeds. Als er ooit een nieuwe ijshal in de stad komt, hoop ik dat GIJS wordt beloond met een hal met perspectief: tribunes aan beide kanten, een mooie eigen kantine en een businessruimte. Dan zie ik een tweede titel aankomen.