Gerard Hijlkema (2)
Honderd jaar topsport in Groningen heeft uitblinkende vogels van diverse pluimage opgeleverd. Vechtjassen, denkers, stilisten, grapjassen en wat dies meer zij. In de categorie meest kleurrijke sporters aller tijden die de stad heeft voortgebracht, behoort zeker Gerard Hijlkema. Niet alleen hockey-international en eredivisievoetballer, maar ook globetrotter, avonturier, fotomodel, filmacteur, playboy en levensgenieter.
Ja, hij was een bijzondere jongen, die Gerard Hijlkema. Geboren in 1946 bleek hij al snel een kereltje met een buitengewoon sportief DNA. Op de middelbare school, in zijn geval het Maartenscollege op de Esserberg, openbaarde zich dat als er tijdens de gymlessen werd gehockeyd. Hijlkema was niet alleen handig met stick en bal, hij kon ook nog eens bovenmatig hard lopen. Binnen de kortste keren werd hij daarom gevraagd toe te treden tot het sportieve uithangbord van de school, HMC. Vooral dank zij het razendsnelle brutaaltje Hijlkema streed de inmiddels ter ziele gegane Hockeyclub Maartens College al gauw mee succesvol om het kampioenschap van het district Noord.
Gerard Hijlkema was zo goed dat hij zelfs uitgenodigd werd voor het Nederlands team en dat betekende een noordelijke primeur. Nooit eerder had een hockeyer uit deze regio het tot international gebracht. Met Oranje reisde de flierefluitende Stadjer in 1968 zelfs af naar de Olympische Spelen van Mexico.
Weer terug in Nederland zocht en vond Hijlkema, rusteloos als hij was, een nieuwe uitdaging in het voetbal. Bij het kersverse FC Groningen achtte trainer Ron Groenewoud de hockeyer goed genoeg voor een contract. Met zijn snelheid imponeerde hij ook op de voetbalvelden, al was een vaste plaats nimmer voor hem weggelegd. Hij was een pendelaar tussen het eerste en het tweede. Hij kwam in twee seizoenen tot vijftien wedstrijden in het vlaggenschip, met als onbetwist hoogtepunt zijn optreden op het Kasteel van Sparta. Daar declasseerde Hijlkema de gelouterde international Hans Eijkenbroek en bezegelde zijn suprematie met twee goals.
Met onverholen trots kon hij verhalen over zijn tijd bij FC Groningen. “Na drie maanden zat ik al in het eerste. Moet je nagaan; én tophockey gespeeld én op redelijk niveau betaald voetbal gespeeld. Heeft nog nooit iemand gepresteerd.”
Mexico leek hem vervolgens een mooi land om ook zijn voetbalkunsten te vertonen en bij Club Alcante mocht hij zijn geluk beproeven. Daar raakte hij als good lookingboy die niet op zijn modje was gevallen ook verzeild in de wereld van het goede leven. Hij verwierf zich een plaats in lokale jetset, werd gevraagd voor lucratieve commercials en kreeg ook het aanbod fotomodel te worden.
Die combinatie smaakte naar meer en daarom toog Hijlkema naar de Verenigde Staten, waar hij zich liet inhuren door San Antonio Thunder. Het was een tussenstop richting Californië, waar hij in Sacramento zijn tweede 'thuis' vond. Hij werd er gevraagd voor enkele bijzondere schnabbels, acteur in B-films. De Groninger liet dat aanbod niet lopen. “Het stelde niet veel voor, maar ach, als het goed betaalt, waarom niet?” keek hij later terug op zijn filmdebuut.
Toch liet Groningen hem ook niet onberoerd. Halverwege de jaren negentig keerde hij terug in zijn geboortestad om zich in het trainersvak te begeven. Bij Velocitas zagen ze wel wat in de welbespraakte Hijlkema. Maar even snel als hij was gekomen in het Stadspark was hij er ook weer vertrokken, de leiding van de groenwitte club in verbijstering achterlatend. Dat was in mei 1996. Bij nader inzien vond hij Sacramento toch een betere place to be.
De babyboomer richtte er een voetbalschool op en reisde ook veel op en neer naar Mexico, het land dat hem tijdens zijn Olympische trip 1968 zo had bekoord. Het befaamde toeristenoord Apaculpo was voor hem een favoriet reisdoel. Maar op zijn zo geliefde strand kwam een abrupt eind aan zijn bruisende leven. Een hartstilstand werd werd hem op slechts 56-jarige leeftijd fataal.