Feyenoord doet wat de FC niet ziet zitten
Het zat al een tijdje in de pijplijn, maar vorige week werd het officieel; Feyenoord wordt een multisportclub. De aloude volksclub van Rotterdam-Zuid krijgt er met ingang van 1 juli vier takken van de omvangrijke sportboom bij: basketbal, handbal, hockey en zaalvoetbal oftewel futsal. Zo speelt Donar volgend seizoen niet meer tegen Forward Lease Rotterdam, maar tegen Feyenoord. De andere clubs van wie geen woorden maar daden worden verwacht, heten nu nog HARO/Snelwiek (handbal), Feijenoord hockey (dus nog met ij in plaats van een y) en TTP Rotterdam (zaalvoetbal). Zij krijgen een licentie om onder de naam Feyenoord aan te treden, als ook met het daarbij behorende logo het imago van sportstad Rotterdam nieuwe impulsen te geven.
Feyenoords nieuwe voorzitter, voormalig NOS-baas Jan de Jong kondigde de nieuwe structuur met trots aan. Hij denkt met de transformatie van voetbal- tot sportclub de maatschappelijke verbondenheid met Rotterdam-Zuid, de bakermat van Feyenoord, te vergroten. Alle clubs verplichten zich met diverse programma's de bevolking van dit stadsdeel te activeren op diverse terreinen.
Feyenoord spiegelt zich daarmee aan tal van grote clubs in Europa, waar al sinds mensenheugenis diverse sportdisciplines beoefend kunnen worden. Denk aan clubs als Real Madrid, FC Barcelona, CSKA Moskou, Partizan Belgrado, Benfica, Sporting Lissabon, Fenerbahce, Galatasaray, Spartak Praag, Bayern München, Bayer Leverkusen, Panathinaikos en Olympiakos Piraeus. Clubs die niet alleen in het voetbal aan de (internationale) weg timmeren, maar ook in andere sporten. In Nederland was ooit PSV zo'n omni(bedrijfs)club, maar toen het profvoetbal zijn intrede deed, werd het voetbalsectie al spoedig afgekoppeld om verder te kunnen gaan als zelfstandig bedrijf.
De move van Feyenoord doet me denken aan Energy Valley Topclub in Groningen, dat ooit, in 2011, is opgericht om ook tot een omniverenging in de stad te komen. Ik hoor het FC Groningens commercieel directeur Robbert Klaver nog zeggen tijdens de presentatie van de clubs die hiervoor waren uitverkoren: FC Groningen, Donar, Lycurgus en Nic. Behalve het verdelen van een flink poet euro's – dik een half miljoen – werd er ook ingezet op verregaande samenwerking. Klaver noemde het Barcelona-model als voorbeeld.
Het is bij deze even ambitieuze als veelbelovende woorden gebleven. Althans wat betreft de vorming op termijn van een multisportclub in de stad. Daar is niets van terecht gekomen en dat zal wellicht ook niet meer gebeuren. Al gauw werd duidelijk, hoewel dat nooit naar buiten toe is gecommuniceerd vanuit de Euroborg, dat Klaver in zijn enthousiasme over de komst van omni-sportclub voor de muziek had uitgelopen. Hij werd al snel door zijn 'baas' Hans Nijland – in stilte - teruggefloten. De algemeen directeur heeft dit plan nooit zien niet zitten, bevreesd als hij was dat zijn 'cluppie' er wel eens financieel bij in zou kunnen schieten. Hij is van het adagium Ieder voor zich en God voor ons allen. Een aalmoes voor Lycurgus en Nic. kon er nog net af.
Nijland had/heeft ook geen hoge pet van de bestuurskracht van de drie andere clubs. Wat Jan de Jong voor Feyenoord ziet, een grotere toegankelijkheid van de Maasstad voor Feyenoord, is voor Hans Nijland een brug te ver. Waarbij aangetekend dat er vanuit de drie zaalsportclubs ook nooit verder op is aangedrongen. Zij zagen EVT vooral pinautomaat, die ze één keer per jaar mochten bezoeken.
Inmiddels in Energy Valley Topclub uitgebreid met de (nog altijd populaire) ijshockeyclub GIJS en de Harener hockeyclub GHHC, maar het Barcelona-model is al lang geen onderwerp van gesprek meer. De samenwerking blijft vooral beperkt tot het elkaar via Twitter toewensen van succes bij belangrijke wedstrijden, het verzenden van felicitaties als er iets is te vieren en af en toe het brengen van beleefdheidsbezoekjes. Voor de rest gaat ieder zijn eigen gang, zoals het ook was toen EVT er niet was.
Ook van het Feyenoord-model zal derhalve in Groningen ook niets terecht komen, al was het alleen maar omdat Donar haar geuzennaam, inclusief het logo van de dondergod, niet prijs zal geven. Dat zal de sterk groeiende aanhang nooit en te nimmer pikken. Grote sponsors als Nationale Nederlanden, Hanzevast en GasTerra hebben dat ooit met behulp van hun stevige portemonnee geprobeerd, maar vergeefs. Het is en blijft – tot in de eeuwigheid – Donar, dat in de Nederlandse sport tot een heus A-merk is gepromoveerd. En je moet er toch eigenlijk ook niet aan denken dat Lycurgus en Nic., toch ook zo langzamerhand – weliswaar kleinere - sportinstituten, onder de naam en vlag FC Groningen zouden gaan spelen. Dat zou toch een aanslag zijn op gezegende sportcultuur in de stad.
Nee, laat het dan maar gewoon bij EVT. Geld, hoe weinig ook, is altijd meegenomen. Wat niet wegneemt dat de zaalsportclubs toch eens hun belangen beter op elkaar zouden moeten afstemmen. Al was het alleen maar bij het programmeren van hun thuiswedstrijden. Zodat het niet meer voorkomt dat Lycurgus dan wel Nic. op zaterdagavond gelijktijdig thuis speelt met Donar of 's zondagsmiddags met FC Groningen. En ook dat ze eens gezamenlijk gaan strijden voor één onderkomen, jawel, de alom zo vurig gewenste topsporthal.
Dat hoeft allemaal niet op zijn Rotterdams, dat kan kan ook gewoon op zijn Gronings. Nait soez’n, moar doun!
Ik heb al een buitengewoon geschikte coördinator op het oog, Jack Suiveer. Gepokt en gemazeld in binnen- en buitenland.
Beleefd aanbevelend,
Dick Heuvelman