FC Groningen-reünie in Chicago
Je zou het verwachten en het is ook zo: voetballen in de VS is net even iets anders dan in Europa. Maar liefst vijf (ex-)spelers van FC Groningen weten daar op dit moment over mee te praten. Michael de Leeuw en Johan Kappelhof bij Chicago Fire, Albert Rusnák bij Real Salt Lake, Danny Hoesen bij San José Earthquakes en Giliano Wijnaldum bij Philadelphia Union. Vorige week zaterdag troffen drie van bovengenoemde spelers elkaar tijdens Chicago Fire – Real Salt Lake.
Een dag voor de ontmoeting gaat het er relaxed aan toe in Toyota Park, het stadion van Chicago Fire. De club bestaat twintig jaar en hoopt dit seizoen weer mee te doen om de prijzen. Vorig jaar eindigde de ploeg onderaan in de Eastern Conference, maar daar wil trainer Velkjo Paunovic verandering in gaan brengen. Vandaar dat deze winter spits Nemanja Nikolic overkwam van Legia Warschau.
Zo komt het steeds vaker voor dat spelers de overstap maken van Europa naar de Major League Soccer (MLS). Michael de Leeuw deed dat afgelopen zomer. “Clubs uit de MLS zetten spelers op een lijst,” vertelt De Leeuw. “De club die een speler als eerste op een lijst zetten heeft het eerste recht om die speler te halen. Philadelphia had mij als eerste op de lijst gezet, maar Chicago wilde mij ook graag. Chicago heeft uiteindelijk dat recht overgekocht van Philadelphia.”
Spelers zijn in de Verenigde Staten en Canada geen eigenaar van de clubs, maar van de MLS. Zo probeert de bond tot een eerlijke verdeling te komen om te voorkomen dat sommige clubs er met kop en schouders bovenuit steken. Maximaal drie spelers per team mogen een hoog salaris ontvangen, de rest mag niet boven de zogenaamde ‘salary cap’ komen. De Leeuw behoort tot de laatste groep, maar dat mag voor hem de pret niet drukken. Op zijn 30e bevalt het hem uitstekend in Chicago. “Ik hoop hier nog drie jaar te kunnen spelen. Dan wil ik weer terug naar Nederland.”
De Brabander woont in ‘Downtown Chicago.’ Vanuit zijn appartement heeft hij een fraai uitzicht op de skyline van de wereldstad. Goedkoop is het niet om in het centrum van Chicago te wonen. “Ik betaal 2400 dollar aan huur per maand. Dan komen de extra kosten er nog overheen. Dat wordt niet vergoed door de club. Deze woonruimte moest ik ook zelf regelen. Ja, dat gaat er anders aan toe dan in Nederland.” Ploeggenoten Johan Kappelhof en John Goossens wonen vlakbij De Leeuw. Ze gaan dan ook altijd gezamenlijk met de auto naar de club.
Terug naar Toyota Park. Wat opvalt is de gastvrijheid van de club. We mogen samen met De Leeuw overal een kijkje nemen: de kleedkamers, het kantoor, het veld. Niemand die ons een strobreed in de weg legt. We spelen zelfs een potje tafelvoetbal in het kantoor met wat medewerkers. Op het veld wijst De Leeuw naar links: ‘Toen ik hier voor het eerst kwam liep ik samen met de eigenaar van de club het veld op. Ineens werd er een enorme afbeelding van mij getoond op het grote scherm. Dat was wel mooi.”
De volgende dag staat de wedstrijd tegen Real Salt Lake om 13.00 uur gepland. Twee uur voor de wedstrijd hebben zich al honderden supporters verschanst op de enorme parkeerplaats van de club. Ondanks dat het vriest wordt er vlees gegrild en bier gedronken. Dat is sport beleven in de Verenigde Staten. De kou laat wel veel mensen thuis. Er zijn hooguit 10.000 mensen in het stadion waar 18.000 mensen in kunnen. “Er staan nog vijf stadions in Amerika die er exact zo uitzien,” weet De Leeuw.
Voor de wedstrijd wordt, zoals bij alle sportwedstrijden in Amerika, het Amerikaanse volkslied gezongen. Iedereen gaat staan want de Star-Spangled Banner is de trots van de Amerikaan. De wedstrijd zelf begint flitsend voor Chicago Fire. Binnen zestien minuten staat de 2-0 eindstand al op het scorebord. Daarna zakt het spelpeil en is te zien dat met name tactisch de Amerikaanse spelers nog veel moeten leren. “Dat is ook een reden waarom wij als Europese spelers zijn gehaald,” zegt uitblinker Johan Kappelhof na afloop.
We spreken hem na de wedstrijd in de kleedkamer, iets wat normaal is in de VS. Kappelhof: “Daar keek ik in het begin wel even van op. Dat kennen we helemaal niet in Nederland. Hier is het heel normaal. Het kan zijn dat je onder de douche vandaan komt en meteen een microfoon onder je neus krijgt. Niemand die daar moeilijk over doet.” Doelpuntenmaker Nikolic is er inderdaad al aan gewend. Met een handdoek om zijn middel en ontbloot bovenlijf staat hij ongeveer tien journalisten tegelijk te woord.
Even later meldt Kappelhof zich met De Leeuw bij Albert Rusnák voor de korte FC Groningen-reünie. De begroeting is uiteraard hartelijk tussen de oud-ploeggenoten. “Ik had gisteren al een paar keer gebeld met Michael,” vertelt Rusnák. “Ik ben nu ongeveer vijf weken in Amerika. Het bevalt me tot nu toe prima. Ik woon even buiten Salt Lake City. Het is prettig wonen met een lekkere temperatuur. Heel anders dan hier nu. Hier is het veel te koud.” Over zijn toekomst wil de Slowaak nog niet teveel kwijt. “Ik plan geen jaren vooruit. Ik wil hier een paar jaar lekker voetballen. Dan kijk ik wel verder.”