Dit is wat sport met je kan doen
Foto: (c) Diann Flokstra
Het OranjeWoud stadion, wel spelers, geen publiek. Het is ook een training, daar komen sowieso weinig kijkers op af. Bij de ingang staat een pot met desinfecteermiddel waar iedereen braaf gebruik van maakt. Als we het veld op stappen spuugt Roeland in zijn handen en wrijft ze tegen elkaar. Hij kijkt me aan, “Dan schiet ik beter.” Helaas voor hem, terug naar de pot met desinfecteermiddel.
Er is een looppad en bij een uitleg staan we allemaal anderhalve meter van elkaar vandaag. Het voelt vreemd om zo te trainen, maar we zijn blij dat we weer iets mogen doen. De afgelopen weken/maanden hebben maar weer eens laten zien wat sport voor ons allen betekent. Sport geeft ritme aan ons leven. Trainen en in het weekend een wedstrijd spelen of een wedstrijd kijken. Onze interne klok is van slag, we zijn snel geprikkeld en wat vroeger als een grapje werd opgevat, zien we nu als een belediging. Het is alsof we een kleren aan hebben die net niet lekker passen, we proberen de hele tijd om het goed te krijgen, maar het komt niet goed. Het jeukt, het schuurt. We hebben sport nodig.
Verdedigen doen we met een tamponhockeystick, om de anderhalve meter te kunnen bewaren. Deze extra verlenging van de arm zorgt ervoor dat ik in de oefening word geblokt door Freddy, een ergere vernedering is niet te bedenken. Voornamelijk omdat Freddy ook niet te bescheiden is om dit te delen met de wereld. “OOOOOOO!, Geblokt!, denait! of hoe ze dat dan ook maar in het Engels zeggen.” Hij is al bezig om het veld af te rennen, maar wordt staande gehouden door de trainer. “Wat ga je doen Freddy?” “Ik wilde even bij mensen in de buurt aanbellen om te vertellen wat ze net gemist hebben, krijgen ze toch nog iets van sport mee.”
Dit soort luchtigheid, het slap lullen over van alles en nog wat, maar vooral over sport, de dagelijkse onbezorgdheid. Het komt maar moeilijk terug als er geen sport is. Hoewel ik nu leidend voorwerp ben, voelt het toch beter dan als we niet waren gaan trainen.
Na de training kunnen we niet blijven hangen. Het is nog juni en dus is het Nic. Nest nog niet open. Een paar gaan nog naar de Singelier om de gemoedstoestand te verlichten met een biertje. Voel je je goed of voel je je slecht, er is altijd wel een reden om een biertje te nuttigen.
En dan is het zaterdag 27 juni. Normaliter bepaalt de grootte van de kater hoe ik me voel, dat zou in dit geval slecht moeten zijn, maar er is een nieuwsbericht dat de sfeer geheel doet verbeteren. Arjen Robben komt weer spelen voor de FC! Hoe kan het zijn dat alles in de wereld hetzelfde is, behalve dit en dat ik me toch zoveel beter voel. Dit is wat sport met je kan doen!
Een paar dagen later is de kers op de taart, het feit dat het Nic. Nest weer open is vanaf 1 juli. Er zijn nog enkele barkrukken beschikbaar. Het leven voelt weer steeds meer als leven.