Dick de Boer, de spijkerharde verdediger van FC Volendam
In 1977 begon ik mij echt voor voetbal ter interesseren. Ik was 10 jaar en ging met mijn vader voor het eerst naar FC Groningen. Ook kreeg ik voor het eerst een los nummer van Voetbal Internationaal (VI), snel gevolgd door een abonnement.
Het was in die tijd normaal dat jaarlijks aan het begin van het seizoen alle adressen van de spelers van het betaalde voetbal in de VI werden vermeld. Je kunt dat nu niet meer voorstellen. Daardoor kon je spelers aanschrijven met het verzoek om een foto met handtekening. Dat werd een hobby van mij. Mijn zakgeld ging op aan enveloppen en postzegels en wekelijks verzond ik diverse brieven naar spelers uit het betaalde voetbal. Dat betekende dat ik bijna dagelijks in de straat stond om te kijken of de postbode er al aan kwam. Grote vreugde als er post voor mij was, teleurstelling als er alleen rekeningen voor mijn ouders waren.
In loop van de tijd vond ik het veel leuker om minder bekende spelers van clubs aan te schrijven in plaats van de spelers van Feyenoord, PSV of Ajax. Je kreeg een veel spontanere en snelle reactie. Tot de dag vandaag heb ik veel meer sympathie voor kleinere clubs en spelers van kleinere clubs dan topclubs en –spelers. Ik ga liever naar een wedstrijd van Telstar of SV Meppen dan naar een CL-wedstrijd en een thuiswedstrijd van basketbaldorpsclub Rasta Vechta vind ik veel leuker dan een thuiswedstrijd van de basketballers van Bayern München in hun Audi Dome. Zo stuurde ik verzoeken naar bijvoorbeeld René Maessen (Fortuna SC), Koos Kuut (Telstar) en Ejo Elburg (Heracles).
Begin jaren tachtig stond er een prachtig interview met rechtsback Dick de Boer van FC Volendam in de rubriek ‘Een dag met ….’ van Voetbal International. Naast voetballer was hij schoolmeester op een lagere school in Volendam, genaamd Blokwhere. De Boer was een spijkerharde verdediger die zich vanuit het 4e van Volendam had opgewerkt tot basisspeler. Dat gebeurde onder trainer Hans Croon. Wel een mooi verhaal, want Dick moest een andere speler vragen mee te spelen, maar deed dat niet en kon zodoende zelf als speler met het eerste elftal FC Volendam mee en verdween niet meer uit de basis.
Toen ik Dick de Boer een brief schreef, kreeg ik een prachtige brief terug van meerdere kantjes, inclusief een FC Volendam shirt van Adidas met rugnummer 2. Een paar weken later schreef ik hem weer een brief en zodoende ontstond er een band tussen ons. Jarenlang schreef ik Dick ieder kwartaal een brief en kreeg een week later vaak een brief van gemiddeld 8 kantjes retour uit Volendam. Het adres van Dick wist ik uit mijn hoofd. Tot op de dag van vandaag woont hij nog steeds in de Marsstraat in Volendam.
Het schrijven resulteerde ook in diverse bezoekjes aan hem. Mijn eerste bezoek was rond de wedstrijd FC Volendam – FC Groningen op 11 maart 1984. Eerst ’s ochtends op bezoek bij zijn vrouw en daarna naar het stadion. Volendam won met 2-1 en na afloop was ik aanwezig bij de goede sfeer in het spelershome. Dick de Boer had in deze wedstrijd zijn naam als bikkelharde verdediger waargemaakt en blesseerde Erwin Koeman in een hard duel. Hij verzocht mij bij vertrok Erwin het beste te wensen.
Bij een ander bezoek aan Dick gingen we samen met de boot vanuit de haven van Volendam een rondje Marken varen en liet hij mij Pampus zien. Ook op de fiets door het dorp (ik op de fiets van zijn vrouw) zagen we Jan Keizer van BZN in de tuin schoffelen, liep ‘speelgoedman’ Bart Smit op De Dijk en kwamen we diverse oud leden van de The Cats tegen. Iedereen kent elkaar daar.
Mijn verzameling shirts van Volendam nam toe. Toen Volendam in 1983 kampioen werd van de Eerste Divisie door in Venlo met 0-2 van FC VVV te winnen, had ik drie dagen later het oranje wedstrijdshirt van FC Volendam (met reclame van BOKO op de voorzijde) van Dick in de brievenbus liggen.
Dick de Boer is de enige FC Volendam speler die ooit een afscheidswedstrijd heeft gehad. In juni 1984 kwam Feyenoord met onder andere Johan Cruyff en Ruud Gullit naar Volendam. De gehele opbrengst van de wedstrijd was voor Dick de Boer. Vooral Johan Cruyff had zich daar sterk voor gemaakt. Volendam won met 3-2 en Dick maakte de winnende treffer vanaf 11 meter. Enkele dagen na de wedstrijd ontving ik per post het blauwe wedstrijdshirt en de voetbalschoenen die Dick had gedragen tijdens zijn afscheidswedstrijd, samen met een videoband waarop de gehele wedstrijd stond. Toch wel uniek en ik was er dan ook heel blij mee.
Toen ik later weer eens bij hem thuis was en we aan de eettafel zaten te eten, dan viel mij op hoe snel hij at. ‘Tijd is schaars Jack, daarom eet ik snel’ was zijn opmerking daarbij. Ook vertelde hij mij dat Volendam de beste keeper van Nederland op dat moment had, namelijk Edwin Zoetebier. Even later bleek dat het tevens zijn schoonzoon was.
Na zijn voetbalcarrière werd hij assistent van Bobby Haarms bij het tweede team van FC Volendam en als hij dan naar Groningen kwam voor een wedstrijd, stond ik bij Het Oosterparkstadion de bus al op te wachten. Mijn collectie Volendam shirts bleef maar toenemen, onder andere met een Nike-versie met reclame van SKC. We bleven ook na zijn carrière schrijven en Dick gaf mij als oud-verdediger altijd een paar goede tips. Sommige dingen blijven je bij: zo weet ik nog heel goed dat ik een brief van hem ontving op de dag dat Nederland tijdens het EK 1988 Ierland met 1-0 versloeg.
Op het moment dat hij hoofdtrainer van amateurclub Always Forward uit Hoorn werd, bezocht ik spontaan de uitwedstrijd in Broek in Waterland. Toen ik hem tijdens de warming-up op zijn rug tikte en met een pen in de hand vroeg naar de opstelling, keek hij mij aan met een blik van ‘Wat doe jij hier?’. Na afloop in de kantine hebben we gezellig bijgepraat.
In zijn latere trainersloopbaan werd hij assistent van Aad de Mos bij Vitesse en ben ik op zijn uitnodiging bij de wedstrijd Vitesse – FC Groningen geweest. Uitslag 4-2, met de beide Groninger treffers door Suarez.
Onze laatste ontmoeting was in de lente van 2019. Ik bezocht Dick bij zijn huidige club RKAV Volendam, waar hij Hoofd Jeugd Breedte is. De ontmoeting was weer geweldig. Dick nam mij mee naar de bestuurskamer en stelde mij daar voor als zijn enige fan ooit. En dan ook nog helemaal uit Groningen! Hahaha, prachtig.
Dick was en is een prachtige man, keihard, recht voor zijn raap en bloedfanatiek, ook op 72-jarige leeftijd. Hij reed ooit de Elfstedentocht uit en schaatst en fietst nog steeds veel. Het begon ooit met een brief en resulteerde in een prachtige band met een mooi mens, inclusief zijn fijne gezin.