De sportwereld rond in een 11-tal vragen: Peter Merx

Als de Kolibrie van Warfhuizen fladdert hij al jarenlang vrolijk rond in het noordelijke wielerpeloton. Van tijd tot tijd is hij niet te vangen en gaat hij er met de bloemen vandoor. Inmiddels heeft deze bijzondere kolibrie zich in de stad Groningen genesteld, waar hij zich heeft ontpopt als een vrije vogel van de Noordelijke Wielervereniging Groningen. Ja, Peter Merx is een bijzondere jongen. Hoe kan het ook anders als je op 8-8-'88 bent geboren. Als sportman heeft hij een brede horizon. Zelfs in het politieke wereldje liet hij zich even zien, als kandidaat-raadslid van de stadse Sportpartij. Een zetel bleef uit. Maar Peter Merx is geen jongen die daaronder gebukt gaat. Hij geniet van het leven en vooral het sportleven.

Wat is voor jou het meest indrukwekkende moment in de Groninger sportgeschiedenis?
Wat de meeste indruk op mij gemaakt heeft is de dubbele gouden medaille van Marianne Timmer op de Winterspelen van Nagano. Ik was negen jaar oud en we keken alle schaatswedstrijden overdag op tv tijdens de les. “Timmertje, Timmertje, wat doe je nu?”. Ik denk dat iedereen die wat met sport heeft wel weet waar die zin op slaat. Uiteindelijk ben ik zelfs nog met mijn vader naar de huldiging van Timmer in Sappemeer geweest. De 1000 en 1500 meter winnen is sowieso al een unieke prestatie en de manier waarop ze na een teleurstellend optreden in Salt Lake City in 2002 zichzelf herpakte en in 2006 in Turijn nog een keer goud pakte maakt het nog indrukwekkender!

Leukste sport om naar te kijken?
Om live te zien is dat basketbal, natuurlijk het liefst bij Donar. Het Amerikaanse entertainment wat er omheen hangt kan ik wel waarderen, zeker om dat er bij basketbal gewoon ontzettend veel gebeurt op en rondom het veld. Het zijn grote en sportieve gasten die tot het gaatje gaan om er een overwinning uit te slepen en dat is mooi om te zien. Ik ben sinds de Ton Boot periode in 2004 regelmatig te vinden in de Martini Plaza, al hoop ik natuurlijk wel dat Donar en de andere zaalteams op korte termijn een keer een onderkomen met allure toebedeeld krijgen in plaats van deze permanente tijdelijke oplossing.
Op televisie mag ik ook graag kickboksen en Mixed Martial Arts (MMA) kijken. Vooral de wat lichtere gewichtsklassen waarin coördinatie, kracht, uithoudingsvermogen en natuurlijk mentale kracht gecombineerd worden tot een explosief gevecht van 3 x 3 minuten vind ik fantastisch om te zien. Mijn favorieten zijn Andy Souwer en Jerome le Banner.

Leukste sport om te doen?
Ik heb onderen andere gevoetbald, getennist, gebadmintond, ge-crossfit, gekickboksed en hardgelopen maar het allermooiste om te doen is toch wielrennen. Het gevoel van absolute vrijheid wat je ervaart als je met zestig aan het uur de provincie in geschoten wordt vind ik het mooiste wat er is!

Favoriete sporter aller tijden?
Ik heb altijd diep ontzag gehad voor dhr. Jan Uitham - eigenlijk moet ik natuurlijk zeggen “heb diep ontzag” maar hij is kortgeleden van ons heen gegaan. Ik heb heel veel verhalen gelezen en beeldmateriaal gezien van de Elfstedentocht van 1963 en dat is toch wel de zwaarste sportwedstrijd ooit geweest. Vooral als je je beseft dat ze in die tijd nog geen goede kleding, voeding of überhaupt trainingsschema’s zoals wij nu hadden.
De manier waarop dhr. Uitham tijdens interviews sprak over hoe hij deze rit beleefd had vind ik heel mooi. Hij vertelde er heel bloemrijk over maar wist ook gelijk alles te relativeren. Nuchter maar tegelijkertijd boeiend. Ik heb een keer de eer gehad hem te ontmoeten; per toeval kwam ik hem tegen toen ik voor mijn verjaardag in het Abel Tasman museum in Lutjegast was, 8 augustus 2015 was het. Het museum is niet zo groot en ik weet nog dat ik ongeveer 15 minuten hebben zitten staren en tegen mijn vriendin zei: “Dat is ‘m!”. Ik heb hem toen de hand geschud en dat vind ik nog steeds een mooie herinnering!

Grootste ergernis op sportgebied?
Waar ik me wel aan kan ergeren is de vergaande commercialisering en individualisering die ook plaats vindt in de sport. In de meest professionele sport van ons land – voetbal – is extreme commercialisering natuurlijk al langere tijd gaande. Spelers die op jonge leeftijd naar China, “de zandbak” of een of andere activistische deelrepubliek van Rusland vertrekken? Daar word ik behoorlijk “roppig in de pens” van want dan gaat het alleen nog maar om geld en niet meer om de sport! Maar in het wielrennen zie je dit ook steeds meer opkomen zoals onlangs met het WK wielrennen in Qatar. Dan ga ik liever bij een amateurwedstrijd kijken, daar is de sport nog echt!
Ik moet wel zeggen dat op amateurniveau de individualisering en (wanna-be)professionalisering ook wel heeft toegeslagen. Mijn plezier in sporten hangt niet af van mijn uitslag of het al dan niet behalen van vooraf vastgestelde doelstellingen. Als je met zijn allen lekker en gezellig bezig bent dan komen resultaten vanzelf wel. Toch zie ik wel veel mensen die teleurgesteld zijn als ze 35^ste of 85^ste worden in een wielerwedstrijdje of hun marathon niet onder de vier uur lopen. Maakt het nou zoveel uit?

Beste sportprogramma op tv?
Dat is niet zo moeilijk, dat is Veronica Inside. Negentig minuten (club)voetbal kijken duurt me veel te lang maar de borrelpraat van de heren op maandag- en vrijdagavond kan mij zeker bekoren. Toch hebben ze wel meer persoonlijke diepgang dan alleen de technische analyses vlak voor en na wedstrijden maar wel met een humoristische ondertoon. Ook de voetbalhumor die op tafel komt kan ik zeker waarderen. Dat ze bij een teammaatje stiekem een kalkoen in de achterbak van zijn wagen gestopt hadden, dat is net zoiets als wielrenners die op trainingskamp voor een flinke tocht door de bergen bij een ploeggenootje een fles rum in de bidon gieten!

Beste sportprogramma op radio?
Dan ga ik toch voor NOS Langs de Lijn. Omdat je het alleen maar kunt horen is het toch spannender en de emotie intenser. De meeste commentaren bij sportwedstrijden die bij mij zijn blijven hangen zijn ook van de radio.

Beste sportboek?
Met sportboeken heb ik niet zoveel omdat sporten altijd om het hier en nu gaat en in sportboeken er nogal eens wat gemijmerd en gefilosofeerd over zaken die mijns inziens niets met dat sportmoment te maken hadden. Ik heb ook wel een aantal biografieën gelezen, maar de meeste daarvan zijn egodocumenten om na een besmette carrière een poging te doen in het reine te komen met het eigen geweten. Mooier vind ik video-compilaties op YouTube met hoogtepunten van sporters of sportevenementen. Mijn allereerste compilatie die ik gezien heb was van het EK ’88 trouwens, ik heb de videoband nog steeds.

Beste sportcommentator?
Dat is het duo Jose de Cauwer en Renaat Schotte van Sporza die altijd de Giro gezamenlijk doen. Deze twee mannen maken er echt een plezier van om naar de Giro te kijken, zelfs de langste wandeletappe kunnen ze op een leuke manier vol praten. Eigenlijk elke wedstrijd die zij doen is leuk omdat zij erbij zijn.

Wat is dé sportlocatie van de stad?
Ja ik ben een buitensporter dus dan zou ik zeggen het Noorderplantsoen. De Plantsoenloop is een van de mooiste hardloopwedstrijden van het jaar. Daarnaast zijn er vele mogelijkheden om te sporten in het Noorderplantsoen zoals basketbal, hardlopen, bootcamp en skeeleren. Ik mag ook na een rondje trainen met de zomerdag nog graag een rondje door het plantsoen rijden, even een beetje flaneren; zien en gezien worden. Jammer dat er geen wielerwedstrijd (meer) op en door het plantsoen is, ik kan me nog goed herinneren dat met de start van de Giro in 2002 in Groningen ik daar heb staan kijken. Sowieso jammer dat er geen wielercriteriums in de Stad meer zijn!

Met wie zou je een Groninger koek van stadsbakker Meijer willen eten als ontbijtje?
Martine Bruinsma natuurlijk, mijn vriendin!