De Sportwereld rond in een 11-tal vragen: Max Hendrikse
Beeld: (c) Feiko van der Veen (portret)
In Brummen, een pittoresk dorpje tussen Zutphen en Dieren, zag hij op 18 augustus 1966 het levenslicht. Na het afronden van de Middelbare school in Zutphen arriveerde Max Hendrikse in 1987 in de stad der steden: Groningen. Hij maakte drie jaar de RUG onveilig. Studeerde achtereenvolgens Econometrie en Psychologie. Van het ene op het andere moment besloot Max tot een carriereswitch. Hij hanteerde twee jaar de bierpompen in cafe Cum Laude om vervolgens aan de slag te gaan in het vermaarde etablissement de Wolthoorn. Daar leidt Max de dans inmiddels 27 jaar. Hij bivakkeert met echtgenote Sandra Wiegman, geboren Groningse, en drie zoons in een riante villa in Beijum. Sandra is lerares aan een basisschool. Maarten (22) en Joost (21) studeren. Nakomertje Koen (18) zit op de Middelbare school. Op bescheiden niveau heeft Max allerlei sporten beoefend. Tennis ging hem het best af. Tegenwoordig is bridge z'n dingetje. En af en toe springt hij op z'n racekarretje. Als sportvolger is Max een fenomeen. Hij was ondermeer present op de Olympische Spelen in 2006 in Turijn toen Marianne Timmer goud veroverde, zag Hilbert van der Duim een rondje te weinig schaatsen op een WK in Assen en vierde met horden Noorse schaatsfans een gigantisch feest op het EK in 1982 in Deventer in het tijdperk van Skandinavische suprematie.
Wat is voor jou het indrukwekkendste moment uit de Groninger sportgeschiedenis?
Absoluut de bekerwinst van FC Groningen op PEC Zwolle. Ik heb die match op tv gezien en ben daarna onmiddellijk de stad in gegaan. Het waren in de Poelestraat wilde taferelen. Zoals het hoort kwam ik om een uurtje of vijf niet geheel nuchter thuis. De huldiging in het Stadspark was ook fantastisch. Ik moest werken, maar in de Wolthoorn konden we het gekrijs van de supporters horen. De start van de Giro in Groningen was ook formidabel. Daar was ik bij. De dag voor die proloog plukte de politie de Italiaanse wielrenners nog even van de ringweg. Die gasten waren daar gewoon aan het trainen. Het was een heel bijzondere belevenis.
Leukste sport om naar te kijken?
Vroeger was het schaatsen. Nu is het wielrennen. M'n broer was een verdienstelijk schaatser. Door hem werd ik een trouwe volger. Ik ben ondermeer in Inzell, Berlijn, Turijn en op alle banen in Nederland geweest voor de grote toernooien. Ik was ook vaak een beetje stout. Ik verzamelde namelijk blokjes. Stiekum rende ik tussen de ritten door het ijs op om blokjes te jatten. Het wielrennen vind ik nu interessanter. Met name bergritten, tijdritten en ook veldritten. Feitelijk vind ik vrijwel alle sporten interessant om te volgen.
Leukste sport om te doen?
Vroeger heb ik getennist en gevoetbald. Ik heb drie goals gemaakt waarvan twee in eigen doel. Ook heb ik tafeltennis gespeeld, aan volleybal gedaan en geturnd. Klaverjassen vond ik ook tof. Ik heb op hoog niveau geacteerd. Nu is bridge m'n favoriete tijdverdrijf. Ik heb ook tegen de Groningse wereldkampioenen Jan Westerhof en Piet Jansen gespeeld.
Favoriete sporter aller tijden?
Daley Thompson de tienkamper. Hij is een sympatieke gozer en atletiek is natuurlijk de moeder der sporten. Thompson is een echte totaalsporter. Hij beheerst alle onderdelen van de tienkamp tot in de finesse. Ik geef het je te doen. Presteren op bijvoorbeeld de 100 meter, maar ook met de discus en kogel. Hij is een fenomeen.
Grootste ergernis op sportgebied?
Vals spel op wat voor manier dan ook. Het gaat natuurlijk vaak om doping. Maar ook schwalbes en dergelijke vind ik verschrikkelijk. Slechte commentatoren erger ik me ook vreselijk aan. Die Herbert Dijkstra bijvoorbeeld. Man leest altijd vanaf papiertjes voor en kan wedstrijdsituaties niet inschatten. Het is een drama. Mart Smeets vond ik ook helemaal niks. En van m'n vrouw moet ik nog even zeggen dat zij helemaal klaar is met al die praatprogramma's over sport. Oeverloos gezwets vaak.
Beste sportprogramma op televisie?
Match of the Day van de BBC met deskundige commentatoren en analisten, die weten waarover zij het hebben. De Olympische Spelen volg ik ook altijd via de BBC. En de grote wielerrondes en klassiekers zie ik altijd op de Belg. Zij hebben ook vaklui aan het werk.
Beste sportprogramma op de radio?
Vroeger Langs de Lijn voornamelijk vanwege de voetbalflitsen. Lekker schakelen van wedstrijd naar wedstrijd. De radio is verdringen door het gigantische aanbod op televisie. In de avonduren en 's nachts werk ik meestal. Als ik thuis kom ga ik onmiddellijk de sport terugkijken. Even bijkomen en vreugde en verdriet aanschouwen.
Beste sportboek?
Gouden Handen van Jan van Cleef. Hij beschrijft de bridgematches van het WK in 1991 in Chili toen Nederland met Jan Westerhof en Piet Jansen voor het eerst wereldkampioen werd. Ook beschrijft hij de gebeurtenissen tussen de partijen door. Het is voor mij als liefhebber een fascinerend boek.
Beste sportcommentator?
Hans van Zetten. Toen Epke Zonder,and op de Olympische aspelen goud won ging hij helemaal uit z'n plaat. 'Hij staat. Hij staat' jubelde hij na de afsprong van Epke. Fantastisch. Ben de Graaf met z'n fluisterstem bij het biljarten vond ik ook altijd prachtig. En Jose de Causer geeft op de Belg prima wielercommentaar.
Wat is de sportlocatie van de stad?
Het sportcentrum Kardinge. Je kunt er vrijwel alle sporten beoefenen. Van schaatsen en ijshockey tot tennis. We wonen in Beijum op een kilometer afstand en kunnen het geluid van de fans tijdens grote schaatswedstrijden altijd horen.
Met wie zou je wel eens een Groninger koek van Stadsbakker Meijer willen eten als ontbijtje?
Renate Groenewold. Dan wil ik haar nog even m'n excuses aanbieden. Zij had zilver behaald op de Olympische Spelen in Turijn. Ik schreeuwde naar haar 'Gefeliciteerd meid'. Renate keek me vernietigend aan. Ik zou haar nog wel eens willen ontmoeten om herinneringen op te halen.