De sportwereld rond in een 11-tal vragen: Jorien Bakker
Ze werd geboren in Groenlo op 8 april 1978. Opgegroeid in buurdorp Eibergen in een zeer sportief gezin met één jonger broertje. Moeder Gerdien beoefende de atletieksport en deed ook aan fitness in haar dorp Eibergen, vader Edwin kwam uit Enschede en werd basketballer tot en met professionele niveau aan toe. Hij speelde twee seizoenen in de eredivisie bij Arke Reizen Stars in Enschede, en maakte deel uit van de nationale sectie, totdat een ernstige ziekte een einde maakte aan zijn carrière. Na revalidatie richtte hij begin jaren ’80 met enkele vrienden in Eibergen de BC Pickerreds op. In die tijd kon je pas met basketbal beginnen rond 9 à 10 jaar, dus turnde Jorien eerst een paar jaar. Na een groeispurt werd dat toch een beetje een gek gezicht. Het zal ergens rond 1987 zijn geweest dat ze voor het eerst naar de mini-training van Pickerreds mocht. Ze was meteen verkocht, ook al was ze het eerste jaar het enige meisje, en had ze in het begin vaak haar vader als trainer. Jorien had wel enig talent en kon na verschillende regionale selecties op haar 15e de overstap maken naar een naburige club (Texim Tonego) waar de ‘kadetten’ zoals ze toen heetten landelijk gingen spelen. Ze eindigden jammerlijk onderaan, vooral omdat ze maar 2x per week konden trainen. De twee jaar erna speelde Jorien bij ATC Hengelo in de junioreneredivisie. Er werd 3x per week getraind en op zaterdagen werd het hele land doorgereisd. Verder stelde het niet zoveel voor; de meiden droegen de oude trainingspakken van de jongens junioren en waren blij met 100 man publiek. Conditie- of core-training bestond toen nog niet. Het gemis aan een opleidingscentrum zoals die er nu zijn was erg groot.
Uiteindelijk belandde Jorien op haar 18e in Groningen voor een studie HBO Communicatie, en dus automatisch bij studentenbasketbalclub de Groene Uilen. Na twee jaar in dames 1 en 2 gespeeld te hebben vertrok ze voor haar studie naar de VS alwaar ze een poging tot collegebasketbal deed, Een poging ja. Het Nederlandse talent bleek niet overeen te komen met de Amerikaanse standaarden. Ze trainde zich suf: basketbal, krachttraining, kickboksen en kwam zwaar overtraind en teleurgesteld terug in Groningen. Einde basketbal in de zaal voor een jaar of 10. Uiteindelijk kroop het bloed waar ‘t niet gaan kon en ging ze naast veel hardlopen weer een beetje schieten in het basketbalpleintje in het Noorderplantsoen. Van het één kwam het ander en zo belandde ze in 2010 bij BV Olympia. Met veel energie en plezier werd er weer zo’n 8 jaar competitie gespeeld totdat een chronische (hardloop)blessure zo’n anderhalf jaar geleden een definitieve streep zette onder haar actieve basketballeven. Gelukkig heeft Jorien zich de afgelopen drie jaar nuttig kunnen maken in de opbouw van de Stichting Vrouwen Topbasketbal Noord-Nederland en het bijbehorende eredivisieteam de Martini Sparks, en coacht ze af en toe het basketbalteam van haar vriend in de Vinkhuizenhal.
Wat is voor jou het meest indrukwekkende moment in de Groninger sportgeschiedenis?
Oh dit vind ik een hele lastige, maar ik denk toch het kampioenschap van Donar in 2017. Voor het eerst in de historie won Donar toen de ‘triple’: Supercup, NBB-beker en het landskampioenschap. En we behaalden voor het eerst de tweede ronde van de FIBA Europe Cup. Wat een mooie wedstrijden! Ja ik zeg ‘we’. Donar voelt eigenlijk wel een beetje als familie. Ik geloof dat ik er al 15 jaar met regelmaat kom en ruim 10 jaar een seizoenkaart heb. Een goede tweede is overigens de start van de Giro nu 18 jaar geleden in Groningen. Wat een happening was dat!
Leukste sport om naar te kijken?
Ik kijk erg graag naar sport, en ben dan ook best fanatiek. Het liefst kijk ik naar basketbal, wielrennen, schaatsen, hockey, handbal maar ook atletiek en turnen. In mindere mate voetbal, omdat er gewoon niet zoveel gebeurt. En in tegenstelling tot mijn partner kijk ik al helemaal niet naar autoracen. Dat vind ik gewoon echt geen sport.
Leukste sport om te doen?
Basketbal natuurlijk. En dan de streetball variant nog het meest. Maar het zit er sinds een jaar echt niet meer in. En dat doet pijn; fysiek en psychisch.
Favoriete sporter aller tijden?
Ik kan moeilijk kiezen tussen mijn jeugdheld Michael Jordan en Ireen Wust, de schaatskoningin van Nederland. Totaal onvergelijkbaar natuurlijk haha!
Grootste ergernis op sportgebied?
Mag ik er twee noemen? De eerste is een voortdurende ergernis: de gigantische verschillen in aandacht en waardering tussen vrouwen- en mannentopsport. En ja, er zijn een paar positieve uitzonderingen en er is het een en ander verbeterd met dank aan de prestaties van het Nederlands elftal, maar feit blijft dat het nog steeds echt ontzettend scheef is. Kijk voor de grap eens naar de wielrensters. De tweede ergernis is een actuele, en ik bemerkte afgelopen weekend dat best wat mensen het met me eens zijn. In verband met de coronamaatregelen voor de topsport gaat het nu veel over het betaald voetbal en hoe moeilijk de clubs het gaan krijgen als de wedstrijden zonder publiek gespeeld moeten worden na 1 september. Maar ho eens even: vrijwel alles van de eredivisie en eerste divisie komt gewoon op TV bij commerciële zenders zoals FOX en RTL. En daar krijgen de clubs geld voor, en vanwege de tv-zendtijd verkoopt hun stadionreclame waarschijnlijk straks ook weer. Tuurlijk wordt het moeilijker, zie onze FC Groningen, maar onder andere de basketbal-, volleybal-, handbal en hockeyeredivisies, de vrouwen en de mannen, zijn überhaupt nooit op tv te zien. Voor hen dreigt pas echt het zwartste scenario zonder publiek. Ik ben blij dat de DBL een heel duidelijk signaal heeft gegeven: geen competitiestart zonder publiek.
Beste sportprogramma op tv?
Holland Sport vond ik altijd erg goed. En ik kijk echt graag naar NOS Studio Sport op zaterdag en zondag. Maar eerlijk gezegd is de overdaad aan de bijzaken van het voetbal te alom vertegenwoordigd. Dan liever het internet, of een documentaire als ‘The last Dance’ op Netflix.
Beste sportprogramma op de radio?
Radio 1, Langs de Lijn natuurlijk!
Beste sportboek?
Eh. Ik heb veel boeken, maar volgens mij gaat er geen een over sport. Ik lees wel graag het sportkatern van het DvhN.
Beste sportcommentator?
Doe mij maar de schaatscommentatoren zoals Annette Gerritsen en Erben Wennemars; lekker enthousiast. Dione de Graaff vind ik ontzettend prettig als presentator; mag nog jaaaaaren doorgaan. De Mart kan ik niet meer horen, en al helemaal niet bij basketbal.
Wat is dé sportlocatie van de stad?
Dat kan er maar 1 zijn: de Vinkhuizenhal. Die ‘heerlijke’ lucht van jong zweet, oude sportsokken, veelgebruikt frituur en leeggespoten deo’s, en de verrukkelijke herrie van stuiterende basketballen en schreeuwende coaches. Ik mis het nu opeens verschrikkelijk bedenk ik me.
Met wie zou je een Groninger koek van stadsbakker Meijer willen eten als ontbijtje?
Met Laura Cornelius. Als ze tenminste uit haar Spaanse lockdown mag...