De Sportwereld Rond in een 11-tal vragen: Joost van Geel
Hij leerde hockeyen in Veendam bij Daring, coachte de dames van GHHC een tijd geleden naar de hoofdklasse en is nu prestatie manager bij de Koninklijke Nederlandse hockeybond. Hier ontwikkelt en begeleidt hij de coaches van de jeugdselecties tot en met Jong Oranje. Joost van Geel heeft het plezier dat hij altijd in het hockeyen heeft gehouden, hij speelt nog in een veteranenteam op de zondagochtend, doorgegeven aan zijn drie kinderen. Met zijn vrouw heeft hij een vakantiehuisje op Terschelling waar hij onlangs druk aan het klussen is geweest, met de radio steevast afgestemd op Radio 1 waar hij via Langs de Lijn de Olympische Spelen volgde. Joost heeft een speciale band met bekende Groningse sportcoryfeeën als Barend Beltman, Taco Poelstra en Kees Vlietstra. Deze mannen delen de liefde voor sport met een ooit beruchte ALO-opleiding aan de Van Swietenlaan in Groningen. Dit selecte gezelschap drinkt op gezette tijden graag samen een biertje en filosofeert dan, naast andere dingen, graag over de kracht en magie van sport.
Wat is voor jou het meest indrukwekkende moment in de Groninger sportgeschiedenis?
Een opzienbarend moment vond ik de bekerwinst van FC Groningen in 2015. Hoe dat leefde in de stad, mensen op de viaducten om de ploeg uit te zwaaien en zo te steunen. Dat is me altijd bijgebleven. Ook schiet me meteen de finaleplaats te binnen die de korfballers van NIC. wisten af te dwingen in Ahoy. Ze hebben dat kunstje twee keer geflikt. Als ik het me goed herinner was ik er de eerste keer bij, speciaal om te kijken naar vriend Taco Poelstra. Wat die allemaal met een bal kan, dat grenst aan het ongelooflijke. Dit bracht ook het nodige teweeg, deze finaleplaats. Natuurlijk niet op dezelfde schaal als in het voetballen, maar dit was ook wel een echt grote prestatie. Helaas moesten ze twee keer het onderspit delven. Persoonlijk kijk ik met veel plezier terug op de promotie naar de hoofdklasse met de vrouwen van Groningen toen ik daar hoofdcoach was. En misschien nog wel mooier vond ik het om te zien hoe Marc Materek dit kunstje ik denk elf jaar later herhaalde. En de meiden er vervolgens een aantal jaar in wist te houden. Heel erg knap.
Leukste sport om naar te kijken?
Hockey. Ik weet natuurlijk precies wat er speelt. Ik vind het interessant om te zien welke ‘handtekening’ een land zet onder hun spel. Duitsters, Belgen en Australiërs: solide, stug en ietwat verdedigen. Het aanvallende van Nederland, excentrieke spel van India. Daar kan ik van genieten, van het verschil in culturen. Tijdens de Spelen heb ik genoten van de vrouwen, die tikten steeds een heel hoog niveau aan. Bij de mannen is die potentie er ook, maar is het af en toe nog te wisselvallig. Verder kijk ik ook graag naar golf en volg ik voetbal op de grote toernooien. Als sportliefhebber leef ik mee als een Oranjeploeg in het veld verschijnt, ongeacht de tak van sport.
Leukste sport om te doen?
Naast hockey staat golf nu ook hoog op mijn lijstje en ik zwem veel. Met mijn team op de zondagochtend is het puur recreatief, qua niveau stelt het echt niets meer voor maar het gevoel van elf tegen elf man die een potje spelen. Daar kan ik nog altijd blij van worden. Alsof je vers gemaaid gras ruikt en gewoon lekker wilt sporten (ook al spelen we natuurlijk op kunstgras). Ik ben lid geworden van de golfclub in Assen. Dan gaat het er mij helemaal niet in om een acceptabele handicap te behalen, meer met een vriend de holes lopen. Genieten van de natuur. Lullen en spelen noem ik het.
Favoriete sporter aller tijden?
Recent noem ik Mathieu van der Poel. Wat die allemaal op een fiets kan is echt bewonderenswaardig. Ik zag hem in een tv-documentaire tekeergaan. Ongelooflijk. Al die takken van het fietsen beheersen op dat niveau, is niet veel wielrenners gegeven. Tijdens de Olympische Spelen heb ik verder enorm genoten van Sifan Hassan. Zij rent niet, ze holt zoals ze zelf zegt. En zo loopt ze drie medailles binnen. En uit mijn directe omgeving kies ik Taco Poelstra. Het maakte hem allemaal niet uit welke balsport hij beoefende, hij kon het allemaal.
Grootste ergernis op sportgebied?
Ik vind sport de meest belangrijke bijzaak in het leven. Het is een fantastisch fenomeen in allerlei facetten, het opvoeden van kinderen etc. Maar het is niet absoluut, niet het belangrijkste. Het gaat niet voor alles. Mensen die denken dat dit wel zo is..daar heb ik moeite mee.
Beste sportprogramma op tv?
Studio Sport. Tijdens de Spelen hebben vooral de analytici echt wat extra’s gebracht. Gregory Sedoc, Ellen Hoog. Ik vond het altijd fascinerend om te zien hoe ze klikten met de presentator van dienst, of er een bepaalde chemie ontstond. Verder werd de sport zelf prachtig in beeld gebracht. De medaillespiegel laat tevens zien dat we een echt sportland zijn.
Beste sportprogramma op de radio?
Zonder enige twijfel Langs de Lijn. Tijdens een verblijf onlangs op ons huisje in Midsland-Noord ben ik ook behoorlijk aan het klussen geweest en dan stond standaard radio Olympia aan. Dat is toch de magie van radio; dat een verslaggever je zo een wedstrijd in kan trekken. Dat kon van alles zijn: atletiek, paardensport maar ook zwemmen en paardensport. Het enthousiasme neemt je mee die wedstrijd in. En de Spelen, ja dat is iets magisch. Het hoogst haalbare podium voor een sporter. Die sfeer komt altijd weer bovendrijven.
Beste sportboek?
Ik heb er twee. Ik las deze boeken en dacht als jongeling meteen: dat wil ik ook. De eerste heeft als titel Coaching van topsportteams: het ongelooflijk dilemma van J.M. Janbroers. Een echte eyeopener vond ik. Waar krijgt een coach allemaal mee te maken, de krachtenvelden, zijn selectie, de druk van buitenaf. Een boek waarvan het heilige (sport) vuur in mij ging branden. Daarnaast heb ik enorm veel gehad aan het boek Hockey, leerplan voor de complete hockeyer van Wim van Heumen. Dat was in een tijd dat er nog VHS-videobanden bij geleverd werden haha. Ging je meteen alles nadoen. Fantastisch.
Beste sportcommentator?
Frank Snoeks. Ik hou van zijn stijl, met veel humor en relativering. Dat vind ik prettig luisteren. Hij neemt het heel serieus, maar met een knipoog. Philip Kooke doet namens de NOS het commentaar bij het hockey. Vind ik ook goed. Hij heeft nog in Drachten gespeeld en zijn broer hockeyt in Haren. Hij is rustig, beschouwend en legt met zijn analyse’s vaak de vinger terecht op de zere plek.
Wat is dé sportlocatie van de stad?
De oude ALO aan de Van Swietenlaan. Doodzonde dat deze tegen de vlakte is gegaan. Daar lopen zoveel dwarsverbanden in de Groninger sport. Van Hein Gerd Triemstra tot Karin Kienhuis. Veel atleten die iets voor de sport in
Groningen hebben betekend zijn gevormd door deze opleiding. Dat is ook wel het leuke en unieke aan Groningen: het is allemaal heel kleinschalig. Ik vind zelfs dat er op die plek wel een soort gedenksteen mag komen en daarvoor roep ik bij deze de hulp van Dick Heuvelman in. Die ziet dat vast ook helemaal zitten.
Met wie zou je een Groninger koek willen eten als ontbijtje?
Erik ten Hag. Ik kijk met bewondering naar zijn carrière-pad: vanuit Twente naar Utrecht en nu hoofdcoach bij Ajax. Samen met Marc Overmars heb ik het gevoel dat hij de potentie die daar is er helemaal uithaalt. Hij heeft Ajax weer een smoel gegeven. Daarbij vind ik het heel knap hoe hij zichzelf is gebleven. Er zit geen opsmuk bij. Hij is trouw gebleven aan zijn eigen persoonlijkheid en visie. Dat vind ik heel interessant. Daar zou ik het graag met hem over hebben. En de volgende ochtend zou ik graag met Barend, Taco en Kees beginnen om ons af te vragen wat we in godsnaam de vorige avond hebben uitgekraamd.