De Parel
Foto: fcgroningen.nl
Voetballer David Beckham, golfer Tiger Woods en bokser Muhammed Ali alias Cassius Clay. Wat is de overeenkomst tussen de drie grootheden in de sport? Zij allen zijn te bewonderen in het wassenbeeldmuseum in Singapore. Een voormalig speler van FC Groningen heeft zich bij de smaakmakers van weleer gevoegd. FANDI is de naam. De Singaporees international met de altijd aandoenlijke glimlach groeide tussen medio juli 1983 en juli 1985 uit tot een cultheld in het Oosterpark en in Stad en Ommeland.
Terug in de tijd. In juni 1983 rinkelde diep in de nacht mijn telefoon. Als freelance sportjournalist wilde ik altijd dag en nacht bereikbaar zijn. Aan de andere kant van de lijn voorzitter Renze de Vries van FC Groningen. "Jan", kraaide de enigszins aangeschoten Renze "Ik heb hem te pakken. Het is hier een hele toestand. Ik heb hem tussen de slangen, nijlpaarden en krokodillen weggetrokken. Wat een gedoe. Hij komt snel voor twee jaar naar ons toe. Man ik ben dolgelukkig". Enkele dagen later, weer in het holst van de nacht, rinkelde de telefoon opnieuw. De chef sport van de Singaporese krant Straight Times vroeg me of ik FANDI in Groningen dag en nacht wilde volgen. Elk bericht of wedstrijdverslag leverde 100 Singaporese dollars op. Mooie handel dus.
Kort daarop arriveerde de in zijn eigen land al bewierookte superster in het Oosterpark. Ik stelde me voor en maakte met hem de afspraak dat alle primeurtjes bij mij terecht zouden komen. En toevallig kwam FANDI bij mij in de buurt wonen, in Paddepoel-Zuid. De komst van FANDI bezorgde trainer Han Berger menigmaal hoofdpijn. FANDI, een aanvaller pur sang, paste eigenlijk niet in zijn spelconcept en was een aankoop van Renze de Vries. Problemen dus. En om de haverklap, zeker drie tot vier keer per week, werd bij mij 's avonds op het achterraam geklopt. Dan kwam FANDI uithuilen. Berichten zat dus voor de Straight Times.
De kleine jongeman speelde lang niet altijd, maar stal met mooie dribbels en af en toe fantastische goals onmiddellijk de harten van het volk. Een van z'n hoogtepunten was een doelpunt in het Oosterpark in de Europa-Cupwedstrijd tegen het vermaarde Inter. FC Groningen stuntte door een 2-0 overwinning. Twee weken later werd de return in Bari een afgang. FC Groningen verloor met maar liefst 5-1. De wedstrijd was live op Radio Noord. De verslaggevers waren oud-collega Henk Kok en de helaas veel te vroeg overleden Peter Koetsier. Een groot drama speelde zich in huiselijke kring af bij ieder doelpunt van de -al dan niet- gedrogeerde Italianen. Wat een toestand.
Uiteindelijk verdween FANDI na twee seizoenen uit het Oosterpark. In het holst van de nacht was ie foetsie. Een echt afscheid is er dus niet van gekomen. Niet in het Oosterpark en ook niet bij mij thuis. Alleen fotootjes resten nog. Nu de kleine grootmeester en destijds toch ook wel een klein beetje een huilebalk, in zijn geboorteland in de adelstand is verheven overweeg ik om eens een kijkje te nemen in Singapore om een bezoekje aan hem te brengen.
Tenslotte heeft hij er feitelijk voor gezorgd dat ik van medio juli 1983 tot juli 1985 extreem goed in de slappe was zat. En FANDI heeft ook een voetballende zoon. Volgens mijn informanten is hij bovenmodaal talentvol en prijkt zijn naam al op scoutingslijsten van verschillende Europese topclubs. Helaas kent FC Groningen het talentje niet. Een reden des te meer om Father and Son in Singapore eens op te zoeken.