De Midstars-story - Deel 6
Tot slot van deze reeks enkele individuele highlights van het trio dat toch een spraakmakende plaats heeft ingenomen in de Groninger sportgeschiedenis.
Tom Pitstra
a)De PSP-er is minder opgevallen door grootste prestaties, hoewel hij voor iedere tegenstander een lastige opponent was vanwege de lange noppen op zijn backhand, waarmee hij aanvallend opereerde. Je was gezien als je een mindere dag had en de frustratie bleek lang doorsudderen in de hoofden van de losers.
b)Pitstra speelde in een zwembroek tot de dag waarop de NTTB de kledingregels aanscherpte. Het leek Midstars-supporters een aardig idee de zwembroek te verduisteren en te vervangen voor een heus zwart sportbroekje. Tot hun verbijstering kwam Pitstra gewoon in zwembroek achter de tafel: hij beschikte namelijk over een identiek 2e exemplaar!
c)Rampspoed op de dag dat het grote Delta-Lloyd in Middelstum zou aantreden. De anti-atleet had 2 uur nodig gehad om uit zijn bed te komen, want het was hem zwaar in de rug geschoten. De jongste Vlieg, die net een jeugdwedstrijd achter de rug had, werd gesommeerd in de zaal te blijven als stand-by. Daarmee zouden wij het illustere Van Spanje trio hebben afgetroefd op het hoogste niveau. Tot ieders verbazing betrad Pitstra op de valreep strompelend de speelzaal, voldoende reden voor de hypernerveuze Vlieg-telg om er tussenuit te knijpen. Beroemd is de scene met oud-kampioen Bert Schoofs: Pitstra werd gepasseerd, maar kon de bal niet oprapen. Hij schopte hem terug naar Schoofs, die (een keer raken!) terugschopte. Dit tafereel bleef zich herhalen, tot de scheidsrechter ingreep, waarna toeschouwers bereidwillig een handje gingen toesteken. Schoofs in de war en de gehandicapte won de partij! De wedstrijd eindigde in 5-5.
d)Op een vrijdagavond besloot de PSP het leegstaande voormalige Rooms-Katholieke Ziekenhuis aan de Heereweg te kraken. De actie was in het diepste geheim voorbereid en leverde een slapeloze nacht op, ten faveure van studenten die tot in lengte der jaren een luxueus onderkomen zouden hebben. Pitstra was de volgende dag niet te gebruiken.
e)De Fries werd al met al een van de meest markante Eredivisie spelers ooit. Zijn politieke carrière was succesvoller: hij zou het later schoppen tot senator in de Eerste Kamer. Hij slijt nu zijn dagen met reizen en het spelen van bridge!
Anne Vlieg
a)Speelde ongeveer zeventig wedstrijden voor het Nederlands team. Zijn beste krachten werden tijdens die teamwedstrijden verbruikt, individueel kwam hij op EK en WK nooit door de eerste ronde. Wel op verschillende Open Kampioenschappen, waar top-12 spelers als Douglas (Eng) en Klampar (Hong) voor de poorten van de hel wegkwamen.
b)Anne speelde de finale van de NK tegen de zeventienjarige Henk van Spanje. Wisseling van de wacht na de generatie Schoofs, Van Slobbe en Van der Helm. De Groninger leidde met 21-19 (na 16-19!) en 21-7. De jongeling was stormrijp, maar Anne besloot het Veluwe-publiek verbaal te lijf te gaan, want daar stond nog een rekening open. De derde game ging derhalve in de opruiming, in de vierde werden een paar kansen gemist en daarna was Van Spanje vertrokken….
c)Cadeautjes werden ook uitgereikt in de finale van de NK-junioren. Het publiek verzamelde zich rondom het centercourt in Culemborg, Anne besloot spontaan de mensen te vermaken met showtafeltennis. Dat is lastig als de backhand niet aanwezig is en de tegenstander over een degelijke smash beschikt.
d)Groot invitatietoernooi in de midden des lands: heuse geldprijzen, dus iedereen gaf acte de presence. Anne moest te elfder ure van Terschelling komen, waar hij een blonde deerne had ontmoet, waarmee hij onder andere spacecake had genuttigd. De forehand-topspin van de Duitser Richard Fritz, normaliter niet af te blokken, werd gewoon weggeknald. Fritz werd huilend afgevoerd. De service van Van Slobbe werd weggeknald, problemen leken niet te bestaan! En zo ging het maar door, tot in de finale. Daarin wachtte een andere Duitser, Wolfgang Liehn, een fatje die na de wedstrijd altijd zijn haren föhnde. Van hem wilde niemand verliezen, maar helaas: de spacecake bleek uitgewerkt….Met een redelijke troostprijs op zak spoedde de krullenbol zich terug naar Terschelling.
e)Resteert een finale die wel gewonnen werd: samen met kameraad-international Gootzen greep Anne zijn enige Nederlandse titel in het herendubbelspel.
Anne is nog steeds actief in de tafeltennissport: hij was zowel bij de jeugd als bij de dames bondscoach, zeer succesvol als clubtrainer en als zodanig nog steeds actief voor Midstars.
Jan Vlieg
a)Nederlands-Studentenkampioen. Best wel een aardige titel: kampioen van de slimme rakkers! Sarcasten zouden beweren dat als je maar blijft oefenen en lang genoeg studeert je dit toernooi vanzelf een keer wint. Aan beide voorwaarden heb ik ruimschoots voldaan. De finale was tegen broer Anne, die nog niet lang genoeg had gestudeerd blijkbaar. Het werd een prachtige partij die ons een uitnodiging opleverde voor de WK voor studenten in Haifa (Isr). Daar werden we samen met Tom knap vijfde.
b)Na de slechtste helft (3 uit 15) produceerde ik de beste competitiehelft uit mijn leven (13 uit 15!). Gedurende deze vijf weken was ik dus de beste competitiespeler in Nederland.
c)Binnen 2 weken winnaar van 2 hoofdklasse toernooien. Een van de finales was in Apeldoorn tegen Pitstra.
d)Winnaar van het Phoenix-toernooi in Delft. Daar speelde ik 2 finales tegen Hans Lingen. Buiten was het 35 graden, binnen in de hal was het 50 graden. Tijdens de eerste finale (best of 5 sets) besloten we na 3 games even de kop onder de kraan te steken en droge shirts aan te trekken, dus batjes op-tafel en snel naar de kleedkamer. De ruim 600 toeschouwers dachten dat het afgelopen was, en hielden het voor gezien in de sauna. De rest van de partijen werd afgewerkt voor lege tribunes.
e)Winnaar van het Internationaal-toernooi Van Mechelen. Kramp in het hele lichaam, maar net niet knock-out. Na afloop bleek, dat de helft van het prijzengeld was meegegeven aan de gefrustreerde kampioen van België. Bovendien was Anne, die ik in de halve finale had verslagen, reeds naar Groningen afgereisd. Dit evenement vond plaats ten tijde van de oliecrisis. Om energie te sparen waren de douches afgesloten. De finalisten konden zich afspoelen met het water waarin de bierglazen waren afgespoeld.
f)Deze duik in het verleden heeft in ieder geval het besef opgeleverd, dat ik de weinige finales die ik heb gespeeld allemaal heb gewonnen. Dat betekent dat ALS ik goed was, ik heel erg goed was voor Nederlandse begrippen. Training is dus synoniem met uitgesteld lustgevoel: een grote lijdensweg met maar een paar hoogtepunten als alles eens op zijn plek valt. Misschien had ik Anne moeten vragen om het recept van die spacecake.
Het grote gevecht tegen de Chinezen, waarmee deze story begon, heb ik als bondscoach voortgezet. Verder heb ik bijdrage geleverd aan diverse media en het Noordelijke bedrijfsleven jaarlang gefaciliteerd op de Chinese markt. If you can’t beat them, join them!