De Europese avonturen van een volleybaldier (2)

Hij was klein van stuk, maar beschikte over een geweldige sprongkracht. Peter Barla speelde als geboren Groninger 12 jaar in de eredivisie voor Abiant Lycurgus en was jarenlang aanvoerder. Drie jaar geleden nam hij afscheid. Peter is als apotheker verbonden aan de Singel Apotheek in Assen en is debuteerde twee weken terug bij Sport in Stad. Nu deel 2 van zijn Europese herinneringen.

De Europacupwedstrijden waren de krenten uit de pap van mijn actieve volleybal carrière. De dynamiek, de entourage, het reizen, de hotels, avonturen binnen en (vooral) buiten het veld waren, zeker achteraf bezien, toch wel heel bijzonder.

Met een fijne groep kerels op een queeste naar het onbekende om daar gezamenlijk een goed resultaat neer te zetten. Onderwijl de ledige reis- en hotelmomenten vullend met spelletjes, ouwehoeren en af en toe een zowaar een goed gesprek of een heuse volleybalanalyse. Bij ons toen gelukkig (bijna) geen solitaire afzondering met koptelefoontjes, mobieltjes en tabletjes.

In november las u deel 1 over de ‘eerste keer Europees’ van Barla en de zijnen. Deze keer deel 2 (en slot).

De  jaren erna

Na deze ontmaagding was onze toenemende ervaring duidelijk te merken. Ook bij de stichting werd alles steeds professioneler en er werden geen busreizen van 20 uur meer gemaakt.
Een praktisch probleem was dat vele van ons naast het volleybal gewoon een betaalde baan hadden en dat er dus vrije dagen moesten worden opgenomen voor doordeweekse tripjes.
Afhankelijk van het aantal ronden dat we doorkwamen kon het zo erg hard gaan met vrije dagen. Door de busreis in te ruilen voor het vliegtuig kon in ieder geval wat tijd bespaard worden. Bovendien kwamen we zo fitter aan.

Zo hebben we in de navolgende jaren gespeeld in Kranj, Prvaĉina (beide Slovenië), Turku (Finland) en Almeria (Spanje). Tegen Marchiol Vodi Prvaĉina kwamen we tegenover een team te staan met grote Russisch aandoende houthakkers die alles ouderwets hoog voor de pot gooiden en vertrouwden op pure power in de aanval. Helaas konden we het in 2 wedstrijden net niet bolwerken tegen dit team, maar wat vooral bij is gebleven is de stad Nova Gorica tegen de Italiaans-Sloveense grens.

Nova Gorica bleek een waar Sodom en Gomorra. Omdat gokken (en mogelijk prostitutie) in Italië verboden is maar er kennelijk wel liefhebbers voor bestaan in die contreien bestaat Nova Gorica uit een verzameling zeer grote, protserige casino’s. Onder het motto “als je er toch bent” besloten we er eentje te bezoeken.

We raakten er haast verdwaald en aan de kortgerokte, heftig opgemaakte Slavische dames was te zien dat gokken niet het enige was wat werd aangeboden. Teamgenoot Ernst Zijlstra en ik vermaakten ons opperbest met een apparaat wat ons zeer welgezind bleek. Met een dikke portemonnee waren we ’s ochtends met de taxi nog net op tijd om onze tassen uit het hotel te halen en direct op de bus te stappen naar het vliegveld van Ljubljana. De taxichauffeur bleek een connectie van Tim Matavs (ook uit Nova Gorica en speler van de FC indertijd) en die ontboezeming leverde hem natuurlijk een flinke fooi op.

In Turku, Finland, speelden we tegen een leuke ploeg waarvan we uit makkelijker wonnen dan thuis. De returnwedstrijd in Groningen wonnen we na een felle en aantrekkelijke wedstrijd nipt met 3-2. 

Memorabel was de trip naar Turku vanwege ontvangst op het consulaat, een leuk studentenfeestje en vanwege een betrapte zakkenroller. We zaten in de lobby van ons hotel in Turku te pokeren toen opeens mijn beurs leeg bleek terwijl ik zeker wist dat er nog 50 euro in zat. De enige verklaring was een louche type naast mij verscholen achter een krant. Ik vroeg hem op de man af, maar de man ontkende uiteraard. Totdat het iemand opviel dat hij langzaam richting uitgang schuifelde. Dat was te verdacht en eenmaal buiten zette hij het op een sprinten. Hij was nog best snel, maar wij waren sneller. Eenmaal in de kraag gevat deed de man erg onderdanig en angstig en repte over zijn vrouw en kinderen. Ook gaf hij ons al zijn geld (enige honderden euro’s) als we hem verder maar niets aandeden. Medelijden kregen de overhand en we hebben slechts mijn 50 euro teruggenomen en de man laten gaan. RTV-Noord en diverse andere media hebben nog bericht over dit incident.

Het studentenfeestje in de kelder van ons hotel was zeer sympathiek te noemen. Gezellige sfeer met als enig nadeel de Scandinavische alcoholprijzen. Een groepje dames was nog even mee naar onze hotelkamer, overigens slechts voor zedig vermaak en het plunderen van onze minibar. We vroegen de dames om nog even met ons langs de ontbijttafel, waar staf en bestuur inmiddels al zaten te eten, te lopen en aldaar met een overdreven innige omhelzing afscheid te nemen. Hierna schoven we zonder verder een woord te reppen tevreden aan het ontbijt. De blikken van bestuur en staf lieten zich raden.

Dit is slechts een greep uit onze ervaringen tijdens de Europacup. Zonder overdrijven was het een verrijking van ons sportieve en persoonlijke leven. Het zorgde bovendien voor een zeer goede teamgeest. En ook nu spreken we zo nu en dan nog eens af met het grootste deel van het team van toen. Wat verder opvalt is dat Lycurgus vanaf de eerste plaatsing voor de Europacup zich sindsdien elk jaar geplaatst heeft en dat de organisatie steeds professioneler is geworden. Na deze voorronde tegen Rijssen wacht nu Zlin.

Dat zal weer een heel avontuur worden!

Peter Barla