Dagboek Tokio door Leonie van Vliet

20 juli
Vandaag is het eindelijk zo ver, de lange reis van Groningen via Amsterdam naar Tokio gaat beginnen. Na 11 uur vliegen kwamen we aan in Tokio, waar erg veel geregeld moet worden. Dit heeft allemaal te maken met covid-protocollen. Na 3,5 uur testen en wachten op het vliegveld konden we eindelijk naar de plaats van bestemming, Chiba. Dit is een stad ongeveer 45 minuten van Tokio af. Hier verblijven we met het nederlandse team 10 dagen om te trainen en ons optimaal voor te bereiden op de Spelen. 

21 juli
's Ochtends begin in de dag met een covid-test. Dit doen ze hier middels een speekseltest, je moet een bepaalde hoeveelheid speeksel in een reageerbuisje spugen. Niet heel smakelijk op de vroege ochtend, maar het moet maar. Na de test volgt het ontbijt, en daarna gaan we met de groep naar de atletiekbaan om te trainen.
Vanwege covid mag ik alleen van het hotel naar de atletiekbaan en terug. Even de omgeving verkennen zit er dus helaas niet in. De autorit van het hotel naar het stadion is het moment om goed op te letten om nog iets van de omgeving te kunnen zien! Wat meteen opvalt, is dat ze in Japan aan de andere kant van de weg rijden, en ook is het overal heel schoon en netjes. Er is geen rommel op straat, en iedereen houdt zich netjes aan de verkeersregels.
Op de atletiekbaan is het extreem warm. We waren van tevoren hier al voor gewaarschuwd, en er is niet overdreven. Het is heel benauwd en drukkend en wel echt even wennen om hier in te sporten! 

26 juli
Eindelijk ben ik over de jetlag heen en redelijk gewend aan het ritme hier en de temperatuur. Vandaag hadden wij met het 4x100m team de laatste serieuze training voor onze race. Ook kwamen er kinderen van een lokale school kijken bij de training. Zij hadden op instrumenten het Wilhelmus voorbereid en gingen dit voor ons spelen.
Het personeel in het hotel en alle Japanse mensen waar wij hier meer te maken hebben zijn extreem vriendelijk. Elke dag als wij naar de baan vertrekken, zwaaien zij ons uit vanaf het hotel met Nederlandse vlaggen en al. Het hotelpersoneel heeft al onze namen uit het hoofd geleerd, en we worden overladen met cadeaus van het hotel en van winkels uit de omgeving. Ik heb al een tas vol met 'rare' Japanse snoepjes om thuis te proberen!

2 augustus
Vandaag ga ik verhuizen naar Tokio, naar het Olympisch dorp, en gaat het eindelijk beginnen! Zodra we daar aankomen, begint het meteen te kriebelen. Overal hangen de olympische ringen, in het dorp staan allemaal flats met aan alle balkonnen vlaggen van de landen die daar verblijven, en het is er heel druk! Alleen het olympische dorp is al een ervaring op zich. Overal zijn sporters, je eet met alle sporters van alle landen in een hele grote eetzaal, en het lijkt echt gewoon op een eigen stad. Er zijn zelfs winkels. Het is wel even een verandering t.o.v. het verblijf in Chiba, waar we in alle rust ons konden voorbereiden. Hier is het heel hectisch en levendig. We slapen in een appartement met 8 mensen, op de 13e verdieping met prachtig uitzicht over Tokio. Al mijn verwachtingen van het Olympisch dorp zijn overtroffen! 

4 augustus
Vandaag is de dag! Onze race is om 10:00 uur 's ochtends, wat betekent dat de wekker om 06:00 uur af ging. We zijn met 6 meiden in het estafette team, waarvan er 4 mogen lopen. Gisteren hebben we de opstelling gehoord, en ik ga helaas niet lopen. Wel doe ik alsnog de hele warming up mee, voor het geval er iemand uitvalt. Het inloopveld naast het Olympisch Stadion is al een ervaring op zich. Alle atleten doen hier hun warming-up, waar wij als Nederland gewoon naast landen als Amerika en Jamaica onze warming-up doen. 
Uiteindelijk heb ik de race vanuit het stadion bekeken, het ging niet vlekkeloos maar we zijn wel door naar de finale! Dit was het doel, en dat is gelukt. 

5 augustus
Vandaag is de dag van de finale! Deze is 's avonds, om 22:30 uur. Het voordeel daarvan is dat het qua temperatuur dan beter te doen is, het nadeel is dat we de hele dag moeten wachten en onszelf moeten vermaken, terwijl iedereen zenuwachtig is. Dezelfde ploeg als gisteren gaat starten. 
Uiteindelijk verliep de finale helaas niet zoals wij gehoopt hadden. Bij de eerste wissel ging het al fout, waardoor de ploeg niet gefinisht is. Dit is uiteraard een grote teleurstelling, maar zo kan het nu eenmaal gaan in een estafette. 

7 augustus
Het is tijd om weer naar huis te gaan! Het was een geweldige ervaring om mee te maken, en het leven in het olympisch dorp is echt uniek. Het is zelfs lastig om het zo op papier uit te leggen, maar al die tijd lijkt het alsof er niets anders bestaat dan de Olympische Spelen. 
Toch ben ik ook heel blij om weer lekker naar huis te gaan. Ik mis het Nederlandse eten, of gewoon op de fiets vanaf mijn huis naar het Stadspark fietsen om te trainen. Zelfs het fietsen door de drukke binnenstad als ik te laat ben voor de training heeft zo zijn charme. 
Er gaat tenslotte niets boven Groningen, en ik kan niet wachten om daar weer terug te zijn!