Consumptiebonnen
Een weekje of wat geleden las ik op internet een bericht over het conflict tussen de KNSB en (met name) de langebaanschaatsers. Er zou onenigheid zijn over o.a. het prijzengeld. Een staking dreigt.
Prijzengeld.. Ik denk even terug aan vorig seizoen: man, toen heb ik een boel euro’s bij elkaar gereden, samen met mijn ploeggenootjes. Per persoon kregen we ongeveer 1200 euro. Niet helemaal zomaar, want we hadden er hard ons best voor gedaan, maar ik zag het puur als extraatje, want het is toch een soort van gratis geld, wat achteraf nog aan komt zetten.
Het mag geen geheim zijn dat het grootste gedeelte van de begroting van de KNSB naar de langebaan gaat. De marathonrijders, maar zeker ook de shorttrackers en kunstrijders komen er zeer bekaaid vanaf, maar hoor je hier iets over staken? Nee. Ik in ieder geval niet. Ik moet er overigens ook niet aan denken, want ik heb een lange zomer heel hard getraind en wil nu eindelijk weleens de baan in om te zien wat dat me gebracht heeft. Ik ben ook van mening dat de rijders die wel bereid waren de KNSB Cup in Groningen te rijden, zonder goedgekeurde begroting, mooi naar de World Cups gestuurd hadden moeten worden.
Eerlijk is eerlijk, voor mij is schaatsen een hobby. Een uit de hand gelopen hobby, dat wel, maar uiteindelijk doe ik het niet om mijn geld ermee te verdienen. Volgens mij geldt dit voor al mijn vrouwelijke collega’s, in ieder geval die met de Nederlandse nationaliteit.
Ik heb een hartstikke leuke baan, vind ik en daarnaast train ik, zoveel als ik kan. Dat betekent ’s avonds na kantoortijden de skeelers onder binden. Fietsen met lampjes, omdat het al donker is als je eindelijk tijd hebt je ros te besteigen. Veel van het geld wat ik verdien gaat terug naar mijn sport, ik koop mijn materiaal zelf. Prima ook, want geld oppoten levert tegenwoordig vrijwel niks meer op.
Terugkomend op het prijzengeld: ik herinner mij de wedstrijd in Haaksbergen, vorig seizoen. Ik won een enveloppie met een heel aardig bedrag. Niks om rijk van te worden, maar wel iets om te delen. Wist u trouwens dat geluk delen dubbel gelukkig maakt? Met de inhoud van de envelop betaalde ik koffie en een lekkernij op weg naar Oostenrijk, want we reden vanuit de wedstrijd meteen door richting de Weissensee. Winst voor iedereen, want onderweg eten en drinken moesten we toch, maar nu kon het nog gratis ook.
Afgelopen zaterdag werd ik 3e bij een premiesprint. Wat ik won? 10 consumptiebonnen en 2 oranjekoeken. Mooi man! Rondje koek en zopie voor mij! Jammer dat het geen prijzengeld was? Geen moment over nagedacht. Als het geld was geweest dan was het evengoed besteed aan een drankje met dezelfde mensen. En wie wordt er nou niet blij van een stuk taart na de koers?
Ik zal niet zeggen dat geld niet handig is, natuurlijk want het maakt het leven wel makkelijker, maar gelukkig dat we waren met onze biertjes, poeh!
Natuurlijk is het niet helemaal te vergelijken, want zoals gezegd: ik heb een baan en hoef mijn geld niet te verdienen met mijn sport, maar verdienen wij, als discipline, daarom minder? Is langebaanschaatsen meer waard dan de andere takken van onze prachtige sport? Dat lijkt me toch niet!