Burgemeester en wethouders Bedum 1993
Halverwege november 1993 kon het Nederlands voetbalelftal zich plaatsen voor het wereldkampioenschap voetbal in de Verenigde Staten. Er moest dan een goed resultaat behaald worden in de uitwedstrijd tegen Polen. Destijds speelde ik bij CVVB en met een aantal leden van de club, zijnde Hindrik Bonnema, Gert Weerd en John Laninga en hoofdtrainer Jos Jansen op de Haar, besloten we te proberen om er op 17 november in Poznan bij te zijn. De ticketverkoop ging destijds anders dan nu. Jos besloot, met zijn trainersdiploma in bezit, contact te leggen met de KNVB in Zeist. Wonderwel kwam er enkele dagen later witte rook en waren we in het bezit van 5 tickets voor deze beslissende kwalificatiewedstrijd.
We besloten er een tripje van enkele dagen van te maken. Drie overnachtingen en op vrijdag weer terug. Maandagavond eerst nog trainen met het eerste elftal van CVVB, vervolgens brachten we de inhoud voor de eerstvolgende Noorderkrant (Jos was daar werkzaam) naar de drukker in Winschoten en daarna gingen we via de Duitse Autobahn op naar Polen, waar we ten oosten van Berlijn via een kleine grensovergang naar Poznan zouden rijden. Comfortabel was het met drie man achterin de Audi 80 van Hindrik niet. Door de schuine zijkanten moest je continue met een scheef hoofd in de auto zitten en dat zorgde voor de nodige nekpijn. Uiteindelijk kwamen we op dinsdagochtend rond 08.00 uur aan bij het hotel en konden we nog even een paar uur slaap inhalen. De middag en avond gebruikten we om de stad Poznan te verkennen.
Woensdag de 17e was de dag van de wedstrijd. In een ijskoud Poznan was het stadion KKS volledig uitverkocht met 20.000 toeschouwers. Daarvan kwam 99% uit Nederland. Dat zorgde voor een prachtig sfeertje, inclusief nummers van Hazes uit de stadionspeakers. Het was een apart stadion in de vorm van een U. Achter één van de doelen was geen tribune. Nederland won de wedstrijd uiteindelijk met 1-3 door treffers van Dennis Bergkamp (2) en Ronald de Boer en plaatste zich daarmee voor het WK 1994.
Nadat we op donderdag nog nagenoten van de zege van Oranje en een stukje binnenland van Polen bezochten, vertrokken we op vrijdagochtend na een heerlijk ontbijt weer richting Bedum. De weersomstandigheden waren echter hels. Er lag een enorm pak sneeuw en de wegen waren spekglad. Dat betekende stapvoets rijden en vaak stilstaan door de files. Ons geduld werd aardig op de proef gesteld, maar de sfeer in de auto was uitstekend. Opeens kregen we het idee om de zustergemeente van Bedum, het Poolse Zbaszynek, aan te doen. Jos wist dat daar die vrijdagmiddag een delegatie van Burgemeester en Wethouders van Bedum zou arriveren en wij besloten ons voor te doen als deze mensen. De voorpret was al geweldig. We verlieten de snelweg en gingen iets zuidwaarts naar Zbaszynek.
Na een barre tocht door bossen en over derderangs wegen vol sneeuw, kwamen we aan in Zbaszynek. Omdat het niet een echt grote plaats is, hadden we het gemeentehuis snel gevonden. We zagen er met z’n vijven niet echt representatief uit. We droegen allemaal vrijetijdskleding en door het slapen in de auto stonden onze haren alle kanten op. We liepen naar de hoofdingang en Jos Jansen op de Haar melde zich bij het loket en gaf aan dat de delegatie uit Bedum (Burgemeester en Wethouders) gearriveerd was. We zagen lichte paniek ontstaan. We zagen de medewerksters van het gemeentehuis denken: ‘’Zijn ze er nu al?” Mensen renden af en aan op de trappen en na enige tijd gingen alle deuren voor ons open! We werden meegenomen naar een vergaderzaal, de burgemeester van Zbaszynek schoof aan en heette ons welkom, we kregen koffie en bier en diverse relatiegeschenken. We konden ons lachen haast niet inhouden. Die mensen dachten echt dat wij de delegatie van de gemeente Bedum waren.
Onze grootste grappenmaker was Hindrik Bonnema. Hij had een BIM-tankstation in Bedum en liep in de spreekruimte naar een luchtfoto van Zbaszynek dat aan de muur hing. Hij gaf op de luchtfoto aan op welke plaatsen in het dorp hij wilde investeren in nieuwe pompstations. “Hier möchte Ich eine Tankstelle und hier auch” waren zijn legendarische woorden. De Poolse mensen waren dolenthousiast. De stemming was geweldig. Wij keken elkaar maar niet te veel aan, want dan zouden we het uitbarsten van het lachen.
Na drie kwartier en een volle buik bleek dat de echte delegatie van Burgemeester en Wethouders van Bedum had gebeld en aangegeven dat ze er bijna waren ..... Onze halflege flessen bier moesten we laten staan. De burgemeester van Zbaszybek gaf ons een hand en verzocht ons het pand te verlaten. Jos schreef nog snel even een briefje voor Paul Kremer, de persvoorlichter van de gemeente Bedum. Gniffelend gingen we met het vaantje en speldje van Zbaszynek op weg naar Bedum. Het werd nog een lange rit van bijna 24 uur met spekgladde wegen, maar grap die we hadden uitgehaald liet ons dit snel vergeten.