A Day At The Races

Geen paniek, we gaan het niet over het zouteloze album vol flutmuziek van Queen hebben, genoemd naar de geestige bioscoopfilm uit 1937 van de Marx Brothers, met Groucho Marx in een witte doktersjas als dierenarts Hackenbush. Nee, gewoon écht een zondagmiddag op de Groningse drafbaan. Met veel zon, heel veel stof en een kudde supersnelle paarden dus.
Leest u even mee op de zelfbewuste website van de dravers zelf: "Verscholen in het Stadspark ligt één van de mooiste drafbanen van Nederland." Dat wilden we wel eens met eigen ogen zien. Verscholen of niet, we konden het toch nog vrij gemakkelijk vinden.

Eerst een paar wetenswaardigheden, speciaal voor de leken die de drafbaan alleen kennen van het Bevrijdingsfestival en andere evenementen om veel bier te drinken op een verscholen, maar toch nog vrij drukbezochte plek in het park.
Regel 1: draven is voor paarden geen natuurlijke tred. Als een paard ergens snel wil komen, gaat het galopperen. Dat weet iedereen, die wel eens een cowboyfilm heeft gezien. Draven is voor een paard dus een vorm van dressuur. Een beetje zoals het voor mensen voelt om te zaklopen. Toch gaat het verschrikkelijk hard, valt ons meteen op. Paarden die niet tegen hun verlies kunnen en toch een galopje inzetten, worden meteen gediskwalificeerd. 
Regel 2: kijken naar paardenraces is de sexy variant van bingo spelen. Je moet wel geld inzetten op het wedkantoor, anders is het meteen al een stuk minder spannend. Ook al zijn we in het Stadspark (veel ruitjesbloezen van C&A en gezonde sandalen, weinig dames met elegante hoeden), de geur van het deftige Ascot is nooit ver weg. Je weet dat het niet gaat gebeuren, maar je hoopt toch dat James Bond elk moment de tribune kan oplopen met zijn verrekijker en loterijbriefje.

Regel 3: uit regel 2 volgt logischerwijs dat de drafsport altijd met belangstelling gevolgd is door de hele en halve onderwereld, maar dan op een gezellige, ouderwetse ouwejongenskrentenbroodmanier. Hier geen doorgesneden achillespezen bij het favoriete paard, zoals je in buitenlandse maffiafilms nog wel eens zag, alleen wat boerenslimheid om de grenzen van het toelaatbare op te sporen. Lachen.

Daar kan onze gastheer, drafsportkenner Henri van Voorn, een boekje over opendoen. Hij vertelt met rode wangen over beroemd-beruchte bookmakers als Zwarte Theo uit Amsterdam, Haagse Cor niet te vergeten. Bookmakers die meestal alleen een beginletter als achternaam hadden, omdat ze regelmatig in de krant kwamen als verdachte van het een of ander. Witteboordencriminelen met goudstaven in de vrieskist. Prins Bernhard, de schavuit! De sappige anekdote over 30 miljoen gulden op de bankrekening, 'eerlijk' vergaard met op-het-randje deals in Afrika, en bijna net zo snel weer over de balk gegooid met gokken en de aanschaf van Rolls Royces en - voor de sport - jaarlijks 16 nieuwe renpaarden bestellen, keurig verdeeld in groepjes van vier per succesvolle fokker in het buitenland. Je moet je kansen spreiden nietwaar, anders is het lastig gokken.

Regel 4 dan: renpaarden hebben originele namen. Speedy Volita, Virgil Boko, Kees Verkerk. 
Tot ver in de twintigste eeuw draafden ze over ons televisiescherm, gewoon prime time tijdens Studio Sport. Dat deden ze gewoon. Altijd met opgewonden commentaar van Hans Eysvogel, de rapst pratende tandarts van Nederland. We zouden hier graag vermelden dat 'onze' Henri van Voorn, geboren boven Café Bolhuis aan de Paterswoldseweg, al eeuwen het heiligdom van de drafsport, door zijn ouders vernoemd is naar de bruine hengst Henri Buitenzorg, samen met de Udo Quick en Quicksilver S. de Cruyff, Van Basten en Bergkamp van de drafsport. Maar dat zou jammer genoeg niet kloppen, want veulen Henri Buitenzorg werd geboren in 1966 en toen was Henri van Voorn er al even. De waarheid verdraaien om het verhaal mooier te maken, dat doen we bij Sport in Stad nu eenmaal niet.

Mooie namen genoeg bij de Sweepstakes in Groningen, het hoogtepunt van de paardenkoersen, ieder jaar op de eerste zondag van juli. Handsome Cunera, Eat My Dust, Abrazzo d'Amour (ach ja, waarom geen Italiaans en Frans door elkaar nietwaar), Cashflow en Looks Valentine. De Jannes Bosklopper Trofee (ook al zo'n draflegende) wordt gewonnen door Shake Hands en de afsluitende race aan het eind van de middag door Hoots Mon Amour. Die afsluitende race heet de 'Tot Ziens op 12 augustus Prijs' - zo weet u meteen wanneer u dit spektakelstuk ook eens live kunt meemaken. Doen!