4 oktober 2007: Historisch, maar nog net niet legendarisch

Het is 4 oktober 2007. Ron Jans heeft zijn Mannschaft een paar maanden geleden naar de UEFA Cup weten te loodsen. Door als zevende in de competitie te eindigen, kwalificeert de FC zich voor de play-offs, waarin Feyenoord en FC Utrecht worden verslagen. Luis Suarez draait zo ongeveer in zijn eentje Utrecht dol in de finale tweeluik.

Maar Suarez is er niet meer bij na de zomer, hij verdedigt inmiddels de kleuren van Ajax. Ene Marcus Berg komt ervoor in de plaats, daarnaast worden onder meer Luciano en Frederik Stenman aangetrokken. En de jonge Tim Matavz. Nevland, Lindgren en Bruno Silva zijn er nog bij, worden in de winterstop verkocht aan Fulham respectievelijk Ajax.

Het lot heeft FC Groningen gekoppeld aan Fiorentina, waar grootheden als Adrian Mutu en de inmiddels 34 –jarige Christian Vieri spelen. De heenwedstrijd in de Euroborg wordt 1-1, Goran Lovre is de Groningse doelpuntenmaker. Marcel Niemeijer, m’n broer Martijn en ik zijn blij dat we nog in de race zijn want de kaarten voor de uitwedstrijd zijn al gekocht natuurlijk. De uitwedstrijd wordt in ieder geval spannend. Bovendien nog lekker weer in Italië, wie doet ons wat?

Het wordt een creatief reisschema. Aangezien we niet de snelsten zijn, is het prijstechnisch geen optie meer op om Florence te vliegen. Het is nog in het pre-vliegschaamte tijdperk namelijk. Het wordt Verona, waar we een auto huren om richting Toscane te rijden. Ik ben verantwoordelijk voor het boeken van een hotel in Florence, mocht niet al teveel kosten en ik was er zelf wel tevreden mee. Midden in de stad.

Volop discussie over de speelwijze en opstelling tijdens het reizen. Moet Marcus Berg er wel of niet in, kan die jongen eigenlijk wel wat? Wat te doen met Van de Laak? Zonder problemen komen we midden middag aan bij ons hotel, snel bagage dumpen en naar de stad om sfeer te proeven en een biertje te drinken. Het blijkt ook geen hotel te zijn om uren rond te hangen, erg proper is het niet. Daarnaast lopen er vooral mannen rond, wat Marcel verklaart uit het feit dat ik een gay friendly hotel uitgekozen schijn te hebben.

De sfeer in de stad is goed, supporters door elkaar heen. Heel veel groen met wit. Er schijnt wel gevochten te zijn, er schijnt ook geprikt te zijn door de Italianen – ze knoeien met conserven-, wij krijgen daar gelukkig niets van mee. Uiteindelijk is het echt tijd om de bus te pakken naar het stadion. Daar lopen we naar het uitvak, dat is gevuld met 2.000 supporters. Machtig gevoel. Hoop lawaai als de spelers beginnen aan de warming up en als de sponsors hun plekje innemen aan de overkant van het stadion.

De neutrale toeschouwer zal vast geen wereldwedstrijd hebben gezien, maar wat een spanning in het uitvak. Rommelige aanval van de FC, Van de Laak hakt door en Nevland haalt verwoestend uit: 0-1!  De Italianen komen terug en nadat er in de verlenging een in mijn herinnering enorme kans voor Van de Laak niet in gaat, eindigt de wedstrijd in strafschoppen. Levchenko en Kolder missen, weg stunt. Na de wedstrijd een huilende Levchenko vlak voor het uitvak, die volle bak wordt toegezongen. Kippenvel. Wat een wedstrijd, historisch maar nog net niet legendarisch hoor ik naast me iemand zeggen.

Historisch intimiderend was ook de leegloop van het uitvak. De Italianen zoeken wat slopers en een werkelijk enorme Carabinieri – twee meter lang en breed – is naar hen op zoek. Beelden van een smerige Italiaanse cel komen boven drijven en hoewel ik er niets mee te maken heb is het toch spannend om langs die mannen te gaan.  Een voor een het vak uit, waar je vervolgens je weg vervolgde zo ongeveer 100 meter langs politie met mitrailleurs.

Ieder gaat zo zijn eigen weg en we gaan nog wat eten in de stad en komen daar nog andere fans tegen. Omdat de geruchten gaan dat Fiorentina fans “op zoek” zijn, houden we ons gedeisd. Genoeg om over na te praten. De dag erna terug naar Verona en vandaar vlieg ik naar Amsterdam en Martijn en Marcel naar Bremen. Een herinnering rijker en een illusie armer…