Lycurgus leert van afgang en pakt de Beker

Door: Dick Heuvelman
Hoofdfoto: (c) SAMEN. Lycurgus
Fotoserie (onder): (c) Feiko van der Veen
Datum: maandag 17 februari 2020

Ruim een maand geleden begon het nieuwe jaar slecht voor SAMEN. Lycurgus. Nog wel in MartiniPlaza, waar veel meer publiek was samengestroomd dan normaal, ging de volleybaltrots van Groningen af - als een gieter zelfs - tegen Dynamo Apeldoorn. Voor het vaderlandse volleybalwereldje was het wel duidelijk. Dit Dynamo was een klasse apart dit seizoen en zou alle prijzen wel gaan pakken.

Als verliezende partij zijn er twee opties die dan open blijven staan na zo'n zware nederlaag. Of je legt je neer bij de overmacht van de Gelderse grootmacht, of je trekt lering uit zo'n afgang en gaat hard aan het werk voor een revanchepartij. Dat laatste deden de mannen van Lycurgus. Onder leiding van coach Arjan Taaij werden de koppen bij elkaar gestoken en de teamzwaktes benoemd. Met name mentaal viel er heel wat te verbeteren. Kregen de heren nog maar eens te horen dat topsport een keiharde strijd is om meters dan wel punten. Dat er harder geslagen moest worden, beter geblokkeerd en minder servicefouten moesten worden gemaakt. En ook dat je van een achterstand van een paar niet direct in treurmodus terecht dient te komen. Kortom, op de trainingen werden tandjes bijgezet om een hoger niveau aan te tikken.

Afgelopen woensdag, in de return tegen de Franse topclub Montpellier, liet Lycurgus gezien dat het de gevoelige les van Dynamo ter harte heeft genomen. Er werd in dit Europese duel met nieuw en prettig aandoend elan gestreden voor een zo goed mogelijk resultaat. Nee, het werd geen overwinning in het volle Alfa College, maar de blauwe brigade liet zich niet zo maar eventjes weg zetten. Dat gebeurde ook nog eens met goed spel. Weliswaar bleven de Fransen met hun budget van drie miljoen op jaarbasis moeiteloos overeind, maar duidelijk was ook dat Lycurgus in een progressieve flow terecht was gekomen. De Europese uitschakeling ging gepaard met opgeheven hoofden en voedde het zelfvertrouwen voor de clash met Dynamo om de nationale volleybalbeker.

En jawel, in de Bossche Maaspoort ging het verder crescendo met het Team Taaij. Nog niet in de eerste set, die werd met drie punten verschil verloren, maar in de daarop volgende sets wel. Het gaf vooral aan dat de Lycurgianen in psychisch opzicht een paar goede slagen hadden gemaakt. En zat het ook mee.

Want ja, de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Redbad Strikwerda niet zijn sterkste septet kon opstellen. Het jeugdige kanon Rik van Solkema en tweede middenman Remco Verschuren moesten toekijken in de lappenmand en tot overmaat van ramp moest ook eerste middenman Raimond van Zeist al snel met een enkelblessure voorgoed naar de kant. Strikwerda moest uit nood passer-loper Wessel Blom centraal voor het net posteren, maar hij, die bij Lycurgus in vroeger jaren veelal bankzitter was, moest het zowel blokkerend als aanvallend afleggen tegen het ijzersterke Lycurgus-duo Dennis Borst en Hossein Ghanbari, van wie vooral de laatste aan de lopende band scores afleverde. Omdat ook de Amerikaan Mitch Parinar en het talent Bennie Tuinstra belangrijke punten binnen brachten, kreeg Lycurgus gaandeweg de overhand.

Niet dat het krachtverschil groot was (setstanden 22-25, 25-18, 28-26 en 30-28), maar de grote kracht van de Groningers zat hem in dit keer in de wil om te winnen toen het om de allesbeslissende puntjes ging. Hoezo, Dynamo is niet te kloppen, viel van hun gezichten aflezen. Coach Taaij kon daardoor weer eens zijn collega Strikwerda, die zich nogal eens laatdunkend over Lycurgus wil uitlaten, op een stevige afknapper trakteren. Taaij: "We hebben een streep gezet onder finales waarin we te weinig hebben gebracht. Mijn spelers kunnen alles, als ze er maar in geloven."

De eerste seizoenslag mag dan glorieus zijn gewonnen door Lycurgus, over enkele weken wacht, zoals het er nu uitziet, deel 2 van deze tweestrijd: in de play-offs. Eén ding lijkt al wel duidelijk: Dynamo is te kloppen. Waarmee uiteraard niet gezegd is dat dat ook gebeurd. Er zullen ongetwijfeld wraakgevoelens zijn gewekt in Apeldoorn.