’t Groningen Gevoel van…

...Jan Jaap Lambeck

In Winschoten ben ik geboren, maar heb er slechts drie weken gewoond aan de Bossingel. M'n ouders wilden altijd al graag in een dorp wonen en hadden beslag gelegd op een boerderij in Lutjeloo onder de rook van Blijham. Het was de periode van de Oostgroningse pyromaan. Een kapschuur van ons ging ook in de hens. We hebben er drie jaar gewoond. De trektocht bracht ons naar Wedde, vijf kilometer verderop. Een boerderijtje was verbouwd tot een echte woonboerderij. In Wedde ging ik naar de lagere school en een jaar naar de brugklas. Het advies was LTS. M'n moeder zei 'Dat moet maar niet'. Zij heeft hemel en aarde bewogen om me op de middelbare school in Appingedam te krijgen. Dat is tenslotte gelukt. Ik reed 's ochtend met m'n pa mee in de auto. M'n fietsje ging de kofferbak in. Na schooltijd fietste ik van Appingedam naar Delfzijl. Daar had m'n pa z'n notariskantoor. Ik deed er m'n huiswerk en keerde daarna weer huiswaarts met m'n pa.

De jaren in Wedde waren de mooiste van m'n jeugd. Ik heb er een prachtige tijd gehad. Wedde had voor een opgroeiend kind alles. Ik leerde er Gronings praten, kende iedereen, kon iedereen vertrouwen. Ik kon er ook heerlijk spelen in en rond de grote boerderij van de buren en kon me naar hartenlust vermaken in de Wedderbergen. Ik heb gevoetbald bij vv Wedde en toen er tennisbanen kwamen nam ik het racket ter hand. Na zeven jaar Wedde verhuisden we naar Oosterwijtwerd. Dat ging moeiteloos omdat ik al in Appingedam naar school ging en m'n pa z'n kantoor in Delfzijl had. Ik ging in Groningen tennissen bij Cream Crackers. Bij die club hadden ze de beste jeugdopleiding. Ik ben er nog steeds lid en ook sponsor.

Op m'n achttiende ging ik naar the big City. Aan de RUG begon ik de studie Notarieel recht en trok in een huis van m'n ouders aan de Prinsesseweg. Ik woonde op nummer 14a. Later kochten m'n ouders ook nummer 14. We bivakkeerden er met vijf personen van wisselend geslacht. M'n studententijd was een groot feest naast studeren natuurlijk. Ik was niet aangesloten bij een vereniging. Was via Cream Crackers al ingeburgerd. In kroegen voelde ik me opperbest. We kwamen veel in het Fust, de Negende Cirkel, Oblomov, de Blauwe Engel en de Bolster. In de Bolster in de Nieuwe Ebbingestraat heb ik ook m'n partner Sandra Kloosterboer uit Stedum leren kennen. Zij studeerde pharmacie. In de Bolster was het altijd een groot feest. Vooral tijdens grote voetbaltoernooien als WK's en EK's werd er gegokt om het leven. De tent van Marcel Niemeijer en Erik Rutkens zat dan altijd mudjevol. Achter de bar stond Martijn van der Veen. Martijn was altijd de vrolijkheid zelve en bracht mooie levensliederen ten gehore.

Zestien jaar geleden zijn we verhuisd naar een herenhuis in Aduard. Het dubbelle huis aan de Prinsesseweg hebben we verkocht aan de schaakfamilie Van Foreest. Sandra en ik houden er van om in de provincie te wonen vanwege de ruimte, rust en meer onbevangenheid en de inwoners groeten elkaar tenminste nog. Als ik op zaterdagochtend naar de bakker loop heb ik het idee dat ik op vakantie ben. Rond Aduard kunnen we ook te kust en te keur gaan met wandelen, hardlopen en fietsen. Sport en bewegen vinden we ontzettend belangrijk. Sandra en ik boksen sinds kort ook. Tweemaal per week een half uurtje bij Boxing Stad Groningen. Daarna zijn we telkens ‘total loss’. We hebben ook een huisje in Lauwersoog. Als de kids een vrij sportweekend hebben gaan we er heen en pakken dan de surfplanken. Binnenkort gaan we in Oostenrijk op de skilatten.

We hebben drie kids. Femke, Thijs en Sarah. Femke hockeyt bij GHHC, Thijs tennist bij Cream Crackers, Sarah hockeyt ook bij GHHC, tennist bij ATC Aduard en doet in Aduard aan gymnastiek. Ik tennis af en toe nog een beetje met de kids, stap zo nu en dan op m'n racefietsje en loop hard. Sandra surft en doet ook aan hardlopen. En met z'n tweetjes boksen we dus. In 2006 is de Maatschap Lambeck Harms Notarissen tot stand gekomen. We hebben ons kantoor aan de Van Elmptstraat in het Europapark in Stad. Er werken vijftien personen. Ik ben feitelijk dus in de voetsporen getreden van m'n pa. Sandra is apotheker. Om een lang verhaal kort te maken, er gaat voor ons niets boven Groningen!