Jason Dourisseau, de ‘Groninger’ van Donar
Beeld: archief Jan Kanning
Schuchter kwam hij binnen, als een held zal hij vertrekken. Jason Dourisseau houdt net zoveel van Groningen als de Groningers van hem. Niet weg te denken als stabiele sterkhouder achter de successen van Donar. Geweldige basketballer, fantastisch mens.
Kenmerkend voor Jason Dourisseau als mens was zijn eerste interview in de zomer van 2009. Schuchter en in korte zinnen gaf hij antwoord. Verlegen ogend, licht ongemak in zijn lichaamshouding. Eigenlijk wars van de aandacht die hij kreeg al nieuwkomer bij Donar, toen nog Gasterra Flames geheten. In de spotlights was en is niks voor hem, toen niet en nu niet. Maar zet hem op de vloer om te basketballen, dan staat een andere Jason Dourisseau op. Gedreven, strijdend, onvoorwaardelijk. Maar ook dan nooit het grote IK, maar bovenal het WIJ. Jason als sociaal mens en Jason als een echte teamspeler.
Jason Dourisseau zag zijn levenslicht op 7 december 1983 in Omaha, Nebraska. Een middelgrote stad in het centrale deel van de Verenigde Staten. Hij groeide uit tot een lange en slanke jongeling en het was daarom niet verbazingwekkend dat hij ging basketballen. Speelde bij Nebraska Cornhuskers Men’s Basketball. In 2006 werd Dourisseau gedraft voor de NBA, maar hij zocht het avontuur in Europa bij het Duitse Riesen Ludwigsburg. Na twee redelijke jaren vervolgde hij zijn basketbalreis op IJsland, bij KR Reykjavik. Het waren toenmalig coach Marco van den Berg en technische man Albert van der Ark die Jason Dourisseau vanaf IJsland lieten overkomen om hem in Groningen te laten tekenen, waar het Donar van nu speelde onder de naam Gasterra Flames.
Al snel veroverde Jason Dourisseau de harten van de Groninger basketballiefhebbers. Onvoorwaardelijke inzet en bescheidenheid past goed bij de sportbeleving in en rond de Martinistad. Precies die dingen die Dourisseau uitstraalt, wars van typisch ‘cocky’-Amerikaans gedrag. Zijn huidige coach Erik Braal zegt het al volgt: ‘’Jason is heel gestructureerd als sporter en als mens. Hij eist duidelijkheid en geeft duidelijkheid. Zal altijd zijn verplichtingen nakomen. Tijd is tijd, afspraak is afspraak. Hij is ook extreem zuinig op zijn lichaam. Daarom kan hij als nu 34-jarige (die leeftijd bereikte ‘JD’ op 7 december daags na de glorieuze Europese zege op Giants Antwerp) nog steeds voorop gaan in de strijd. Jason zal daarbij nooit spreken over Jason, hij zal het hebben over ‘wij, het team’. Dat is Jason Dourisseau ten voeten uit’.
Jason Dourisseau is weliswaar geen Groninger, maar zo voelt hij zich wel. ,,Deze club en deze stad zit diep in mijn hart. Vanaf het begin dat ik in Groningen kwam voelde ik die warmte bij de fans en de mensen rond de club. Juist in die warmte voel ik me goed. Ja, ik ben een Groninger’’. Een zin die Jason Dourisseau luid uitsprak op het bordes van het stadhuis op de Grote Markt na weer eens een gewonnen landstitel. Dat Groningen ook iets terug geeft aan Dourisseau moge blijken uit het feit dat hij in de Martinestad zijn grote liefde Renate tegenkwam. ‘’Ik noem haar Rose’’, zegt hij liefdevol. Samen hebben Renate en Jason een dochtertje Myliana. Renate over Jason: ‘’Hij is een hele lieve man, heel rustig ook. En gek op Myliana, die zich heel graag in slaap laat sussen door haar ‘daddy’. Jason is ook wel een beetje verlegen, hij heeft echt een heel goed hart.’’
Na vier jaar spelen bij Donar, kwam er een korte breuk in die relatie. Jason Dourisseau, die intussen een Nederlands paspoort had, kwam er met Donar niet uit en vertrok naar S. Oliver Baskets in Duitsland. Niet nadat hij in Martiniplaza als dank voor zijn geweldige inzet voor de club een tribune naar zich genoemd kreeg, de Jason Dourisseau-tribune. Het werd geen groot succes in Duitsland en ook bij Jason zelf begon het al snel te knagen. Hij miste Groningen en Groningen miste hem. De club en coach Erik Braal haalden hem uit zijn isolement, Jason was terug bij Donar. Onmiddellijk reeg hij weer een landstitel aan zijn toch al imposante prijzenreeks. Meermalen benoemd als de beste verdediger in de Nederlandse competitie. Past ook helemaal bij Jason Dourisseau, als verdediger moet je wel een teamspeler zijn.
Ook dit seizoen lijkt het erop alsof de jaren en de natuurlijke sleet geen vat op Jason Dourisseau kunnen krijgen. Hij volgt alle trainingen volop, houdt zich aan een strikt sportdieet en traint voor zichzelf om zijn lichaam in optimale staat te houden. Stability-oefeningen, duurloopjes en ga zo maar door. Dourisseau is een ideale basketballer voor een coach, altijd meedenkend in het teamproces. ‘’Daarin is hij soms ongeduldig’’, zegt Erik Braal. ‘’Hij wil dan dat er nog meer duidelijkheid komt, dat de regels nog beter omschreven worden. Daar spreek hij mij dan op aan. Jason is niet een geboren leider in woorden, maar zeker wel in daden. Hij laat dagelijks zien wat teambasketbal is, wat je daarvoor moet doen en laten’’.
Het is duidelijk: Donar heeft Dourisseau definitief in haar armen gesloten, net zoals de fans dat hebben. En moet je dan de vraag ‘hoelang nog?’ stellen? Nee, natuurlijk niet. Die vraag geldt voor anderen, maar die vraag geldt niet voor Jason Dourisseau.